روش‌شناسي كنش‌گر-شبكه در مطالعات علم و فناوري

نظريه كنشگر-شبكه، در مفهوم اجتماعي آن، رويكردي براي تجزيه و تحليل جامعه شناختي در حوزه مطالعات علم و فناوري است كه بر درك چگونگي رسيدن چيزها به موقعيت‌هايي كه در آن قرار دارند متمركز است؛ اما در سال‌هاي اخير، اين نظريه به عنوان رويكردي روش شناختي جهت تحليل نحوه استفاده از محصولات فناوري در محيط كار و توصيف ابعاد مختلف سيستمهاي اجتماعي-فني، مورد توجه پژوهش‌گران قرار گرفته است. با وجود نمونه‌هاي متعددي از پژوهش‌هاي مبتني بر روش‌شناسي كنشگر- شبكه، چارچوب مدوني براي آن معرفي نشده است و در داخل كشور نيز نمونه‌اي براي استفاده از اين نظريه در قالب روش‌شناسي يافت نشد. پژوهش حاضر مي‌كوشد تا ضمن تبيين روش‌شناختي از اين نظريه، به روش تحليلي-توصيفي، چارچوبي نظام‌مند براي گردآوري و تحليل داده‌ها در بستر اين نظريه معرفي نمايد. امكان و اعتبار چارچوب پيشنهادي در قالب مطالعه موردي، مورد سنجش قرار گرفته است. نتايج پژوهش مي‌تواند در كاربست نظام‌مند روش‌شناسي كنشگر- شبكه، به ويژه در داخل كشور مفيد باشد.