رابطه شاخص‌هاي توسعه اقتصادي –اجتماعي و تلفات ناشي از تصادفات ترافيكي در ايران

زمينه و هدف: تلفات ناشي از تصادفات ترافيكي در چند دهه اخير از مسائل اجتماعي مهم كشور بوده است. اگرچه، اين پديده مورد تحقيقات گسترده قرار گرفته است اما به ندرت به صورت طولي و برحسب شاخص هاي اقتصادي اجتماعي كلان مورد نظر بوده است. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تلفات ناشي از تصادفات ترافيكي برحسب شاخص هاي اقتصادي اجتماعي، اشتراك تلفن همراه، نرخ تورم، نرخ مشاركت نيروي كار، نرخ باسوادي، رشد جمعيت شهري، سرانه توليد ناخالص داخلي و تعداد پايگاه هاي اورژانس كشور بوده است.روش: اين پژوهش از نوع كمّي- طولي است كه به روش سري زماني انجام شده است و رابطه متغيرها را در دوره 1399-1370 مورد نظر قرار داده است. داده هاي مورد نياز از مركز آمار ايران، سازمان پزشكي قانوني  و بانك جهاني، جمع آوري شده اند. براي بررسي رابطه كوتاه مدت و بلندمدت، از الگوي خودرگرسيوني با وقفه هاي توزيعي در نرم افزار مايكروفيت، استفاده شده است.يافته ‌ها: در دوره بلندمدت با افزايش شاخص هاي نرخ تورم، نرخ مشاركت نيروي كار، نرخ اشتراك تلفن همراه و بالا رفتن سرانه توليد ناخالص داخلي، تلفات ناشي از تصادفات افزايش داشته است اما با افزايش نرخ جمعيت شهري و تعداد پايگاه هاي اورژانس از تلفات تصادفات كاسته شده است. به علاوه، نرخ با سوادي رابطه معناداري با تلفات تصادفات ندارد.نتيجه ‌گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد كه  تلفات ناشي از تصادفات ترافيكي در ايران به عنوان يك مسأله حاد اجتماعي، متأثر از شاخص هاي كلان توسعه اقتصادي- اجتماعي است.