بررسي ميزان تأثيراجراي محدوديت‌هاي ترافيكي بر اساس مصوبات ستاد ملي مبارزه با كرونا، بر كاهش ابتلا به بيماري و فوتي‌هاي ناشي از ويروس (مورد مطالعه: سراسر كشور)

زمينه و هدف: وقوع حوادث غير قابل پيش بيني و بروز خطرات، سوانح و بحران هاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي و نظامي واقعيتي است كه بشر در طول تاريخ با آن آشنا بوده است. در اين راستا هرچقدر بر كسب موفقيت هاي تكنولوژيكي و اجتماعي افزوده شده بر ميزان بروز اين خطرات غير منتظره نه تنها كاهش نيافته بلكه در بسياري از موارد افزايش نيز يافته است. در زمان وقوع بحران بيمار‌ي هاي اپيدمي و پاندومي مانند شيوع ويروس كوويد19، سرعت همه‌گيري اين ويروس و پيامدهاي گسترده سياسي، اجتماعي، اقتصادي، بهداشتي و درماني آن، دولت ها، سازمان ها و مديران را ملزم به اخذ تصميمات استراتژيك متعددي خواهد كرد. يكي از برنامه ريزي هاي صورت گرفته، ترغيب مردم در خانه مدنظر قرارگرفت و در اين راستا محدود كردن سفر در سطح معابر عمومي در جهت جلوگيري از انتقال ويروس از انسان به انسان مطرح گرديد و پليس راهنمايي و رانندگي در كنار كاركنان كادر درمان وارد عمل گردد.روش: اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي- تحليلي است. اين مقاله، بر اساس روش توصيفي - تحليلي و با ابزار گردآوري اسنادي – كتابخانه اي و تجزيه وتحليل داده ها انجام شده است. به منظور جمع آوري اطلاعاتِ لازم: استخراج داده‌هاي كروناي ايران، جمع‌آوري داده تردد در بازه زماني اسفند ۹۸ تا دي ماه ۹۹، جمع‌آوري داده اجراييات كرونا، صورت پذيرفت. پس از استخراج داده هاي كرونا از منابع اطلاعاتي معتبر، وضعيت تأثيرگذاري محدوديت و ممنوعيت تردد بر كاهش مبتلايان و فوتي ها در ايران بررسي گرديد.يافته ها: يافته هاي تحقيق حكايت از آن دارد كه اجراي محدوديت هاي ترافيكي، تأثيري بر كاهش بيماري كرونا و به تبع آن كاهش متوفيان دارد.نتايج: اجراي طرح محدوديت تردد، مي تواند در راستاي كاهش ابتلا به ويروس كرونا و فوتي هاي ناشي از آن مؤثر باشد، اما در بحرن هاي مشابه كه فاصله گذاري اجتماعي ضرورت دارد بايستي هم افزايي سازمان هاي ذي مدخل و سيستم هاي هوشمند ترافيك تقويت شود.