نقش ميانجي سلامت‌روان در رابطه بين ابعاد ذهن آگاهي و كيفيت زندگي در رانندگان تاكسي

زمينه و هدف: كيفيت زندگي مفهوم وسيعي است كه همه ابعاد زندگي ازجمله سلامت را دربرمي‌گيرد. كيفيت زندگي يعني درك فرد از وضعيت كنوني‌اش با توجه به فرهنگ و نظام ارزشي كه در آن زندگي مي‌كند و ارتباط اين دريافت ها با اهداف، انتظارات، استانداردها و اولويت‌هاي مدنظر فرد. كيفيت زندگي كاري، يكي از متغيرهايي است كه اخيراً به لحاظ اهميت مورد توجه بسياري از مديران كه درصدد ارتقاي منابع انساني هستند، قرار گرفته و مسئله‌اي پيچيده و شامل تعداد زيادي از متغيرهاي محيط خدمتي و برنامه مدون و همه‌گير است كه براي ارتقاي رضايت و نگهداشت آن‌ها ضروري مي‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي برازش مدل روابط ساختاري ابعاد ذهن‌آگاهي و كيفيت زندگي با آزمون نقش واسطه‌اي سلامت‌روان در رانندگان تاكسي بود.روش: پژوهش حاضر با هدف كاربردي و از نوع همبستگي مي‌باشد كه هدف آن، بررسي رابطه متغيرهاي موجود در پژوهش است. به اين منظور نمونه اي شامل 342 نفر از جامعه رانندگان تاكسي با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و توسط پرسشنامه هاي سلامت روان و پرسشنامه ۵ عاملي ذهن آگاهي با پايايي و روايي 0.84 و پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني با پايايي 0.84 مورد ارزيابي قرار گرفتند.يافته‌ها: ضرايب استاندارد مسيرها نشان داد كه مسير ابعاد ذهن‌آگاهي به كيفيت زندگي و مسير ابعاد ذهن آگاهي به سلامت روان در سطح آماري معنادار است. همچنين يافته ها حاكي از معنادار بودن مسير غيرمستقيم ابعاد ذهن آگاهي به كيفيت زندگي از طريق سلامت روان است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، سلامت روان مي‌تواند تعديل‌كننده رابطه بين ابعاد ذهن آگاهي با كيفيت زندگي باشد.