اثر سيستم بيوفلاك بر شاخص‌هاي رشد، تركيب بدن و آنزيم‌هاي گوارشي ماهي جوان كپور معمولي در تراكم‌هاي مختلف پرورشي

در تحقيق حاضر شاخص‌هاي رشد، تركيب بدن و آنزيم‌هاي گوارشي ماهي جوان كپور معمولي (Cyprinus carpio) در سيستم بيوفلاك با تراكم‌هاي مختلف پرورشي مورد بررسي قرار گرفت. بدين‌‌منظور، 825 بچه ماهي كپور معمولي (1.2±17 گرم) به طور تصادفي در 5 تيمار (3 تكرار) و تعداد 15 تانك فايبرگلاس200 ليتري در آزمايشگاه دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر منتقل شدند. تعداد 25 عدد ماهي در تانك (2.12 كيلوگرم در متر مكعب) همراه با تعويض آب (شاهد) و نيز 25 عدد (2.12،D25)، ۵۰ عدد (4.24،D50)، 75 عدد (6.37،D75) و 100 عدد ماهي (8.5،D100) كيلوگرم در متر مكعب در تانك به عنوان تيمارهاي بيوفلاك ذخيره شدند. دوره نوري شامل تناوب ۱۲ ساعت روشنايي و تاريكي و طول دوره آزمايش ۴۰ روز بود. تيمار شاهد و ساير تيمارهاي آزمايشي به‌ترتيب، با جيره غذايي تجاري حاوي 35 درصد پروتئين و 25 درصد پروتئين به صورت دستي، سه بار در روز و به ميزان 3 درصد وزن بدن تغذيه شدند. مقدار پارامترهاي اكسيژن محلول، دما، pH و شوري در سيستم بيوفلاك با تيمار شاهد اختلاف معني‌‌داري نداشتند (0.05 P). شاخص‌‌هاي BFV يا حجم بيوفلاك و TSS يا كل ذرات معلق در تيمارهاي بيوفلاك در مقايسه با شاهد مقدار بالاتري داشتند (0.05 P). در سيستم بيوفلاك ميزان نيتريت و  نيتروژن كل آمونياكي در تيمارهاي بيوفلاك در مقايسه با تيمار شاهد مقدار پايين‌‌تري داشتند(0.05 P) داشتند. ميزان نيترات در تيمار D100 در مقايسه با ساير تيمارهاي بيوفلاك افزايش يافت (0.05 P). وزن نهايي، درصد افزايش وزن، نرخ رشد ويژه و ضريب كارايي غذا در تيمارهاي بيوفلاك  D25و D50 تغذيه شده با پروتيين پايين‌تر اختلاف معني‌‌داري با شاهد نداشت (0.05 P). ضريب كارايي پروتئين در تيمار D25 و D50 در مقايسه با شاهد افزايش يافت (0.05 P). كمترين ميزان پروتئين در تيمار D100 به طور معني‌داري در مقايسه با ساير تيمارها مشاهده شد (0.05 P). فعاليت آنزيم‌‌هاي ليپاز، آميلاز و آلكالين فسفاتاز در سيستم بيوفلاك در مقايسه با شاهد اختلاف ‌‌معني‌‌داري نداشتند (0.05 P). نتايج اين مطالعه نشان داد كه سيستم بيوفلاك ضمن كاهش بار آلودگي نيتريت و آمونياك آب محيط پرورشي، ميزان مصرف پروتئين جيره را كاهش داد.