مروري بر ذخاير آرتميا در درياچه اروميه (1400-1277)

اين مطالعه به بررسي تغييرات تراكم توده زنده و سيست آرتميا در درياچه اروميه در طول دوره‌هاي مختلف زماني مي‌پردازد. با اين‌حال، به بررسي تغييرات جمعيت آرتميا در ساير درياچه‌هاي بسيار شور نظير درياچه بزرگ نمك آمريكا، بحرالميت و درياچه گريزمير در نيوزيلند نيز پرداخته شده است. حدود 125 سال قبل، Günther (1899) اولين ذخاير آرتميا را در درياچه اروميه تخمين زده است. پس از وي، در دوره‌هاي مختلف زماني، محققين مختلف تراكم آرتمياي درياچه اروميه را مورد ارزيابي قرار داده‌اند. از مهم‌ترين آنها مي‌توان به مطالعات انجام شده در سه دهه گذشته اشاره نمود. اوج جمعيت آرتميا را مي‌توان در دهه هفتاد در درياچه اروميه مشاهده كرد كه مقارن با بالاترين سطح تراز آب است. پس از آن، آب درياچه اروميه روند نزولي داشته كه اين امر در جمعيت آرتميا و تراكم سيست، نمود داشته است. در دهه 90 درياچه اروميه با بحران كم آبي مواجه شده است و جمعيت آرتميا افت شديدي نشان مي‌دهد. با توجه به شباهت‌هاي زياد درياچه اروميه با درياچه بزرگ نمك آمريكا، به مطالعات مربوط به اين درياچه پررنگ تر پرداخته شده است. به طور كلي، تراكم سيست آرتميا از حدود 2500 عدد در ليتر در دهه 70 به 4.6 عدد در ليتر در دهه 90 و در همين زمان تراكم توده زنده آرتميا از 1500 عدد در مترمكعب به 4 عدد در مترمكعب كاهش يافته است. كاهش سطح آب درياچه و هم‌زمان افزايش شوري آن به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل كاهش جمعيت آرتميا محسوب مي‌شود. از عوامل مهم ديگر در كاهش جمعيت آرتميا در درياچه اروميه مي‌توان به كاهش محسوس جمعيت جلبك‌ها به‌ويژه جلبك Dunaliella salina كه غذاي اصلي آرتميا را تشكيل مي‌دهد، اشاره كرد.