نقش واسطه اي تعارض كار-خانواده در رابطه سرمايه روان شناختي و آرزومندي شغلي در زنان شاغل

هدف: مطالعه حاضر با هدف آزمون مدل مفروض واسطه مندي تعارض كار خانواده در رابطه سرمايه روان شناختي و آرزومندي شغلي در زنان شاغل در شركت هاي هواپيمايي در تهران در سال ۱۴۰۰ و در دوران شيوع ويروس كرونا مي باشد. روش: روش نمونه گيري به شيوه در دسترس بوده و جهت گردآوري اطلاعات از ۳ پرسشنامه سرمايه روان شناختي لوتانز (2007)، پرسشنامه بازنگري شده آرزومندي شغلي گرگور و ابراين (2016) و پرسشنامه تعارض كار خانواده كارلسون و همكاران (1999) استفاده شده است. از نرم افزار SPSS و AMOS و با استفاده از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري تجزيه و تحليل داده ها انجام شد. يافته‌ها: نتايج تحليل روش آماري معادلات ساختاري نشان داد كه رابطه بين سرمايه روان شناختي و آرزومندي شغلي در زنان شاغل از طريق تعارض كار خانواده به طور جزئي ميانجي‌گري مي‌گردد. در مدل مفروض نشان داده شد كه سرمايه روان شناختي به طور مستقيم روي تعارض كار خانواده به ميزان 0/53 از واريانس آرزومندي شغلي در زنان شاغل را تبيين مي كند. همچنين سرمايه روان شناختي به ميزان 0/48 درصد از واريانس تعارض كار خانواده را در زنان شاغل تبيين كرده و متغيرهاي پيش بين روي هم رفته 30/3 درصد از واريانس آرزومندي شغلي در زنان شاغل را پيش بيني مي كنند. يافته ها نشان مي دهد كه احتمال ميانجي بودن سرمايه روان شناختي وجود دارد و مي توان گفت سرمايه روان شناختي از طريق تعارض كار-خانواده با آرزومندي شغلي در زنان شاغل رابطه دارد.