عوامل اقتصادي و جمعيت شناختي موثر بر مشاركت اقتصادي زنان روستايي در استان‏هاي ايران با تاكيد بر منحني سن- مشاركت

ﻫﺪف: زﻧﺎن ﻧﯿﻤﯽ از ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﻧﯿﺮوي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﮐﺸﻮر در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮي و روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻧﻘﺶ ﻧﯿﺮوي اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺗﻮﻟﯿﺪ و رﺷﺪ اﻗﺘﺼﺎدي، ﺑﻪوﯾﮋه ﻧﯿﺮوي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐـﺮده و ﺗﻐﯿﯿـﺮ در ﻧﮕـﺮش زﻧـﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧﻮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻣﻮزش زﻧﺎن و اﺷـﺘﻐﺎل آﻧـﺎن، در اﯾـﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﺑﺮرﺳـﯽ اﺛـﺮ ﻋﻮاﻣـﻞ اﻗﺘﺼﺎدي- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدي زﻧﺎن در ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺘﺎنﻫﺎي اﯾﺮان ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ آﻣﻮزش و ﻣﻨﺤﻨﯽ ﺳﻦ- ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. روش: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از رﯾﺰدادهﻫﺎي ﻃﺮح ﻫﺰﯾﻨﻪ و درآﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮار روﺳﺘﺎﯾﯽ در ﭼﺎرﭼﻮب دادهﻫﺎي ﺷـﺒﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ اﻧﺠﺎمﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮي ﻣﺪل ﻻﺟﯿﺖ و روش ﺣﺪاﮐﺜﺮ درﺳـﺖ ﻧﻤـﺎﯾﯽ ﺑـﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌـﮥ ﻋﻮاﻣـﻞ ﻣـﻮﺛﺮ ﺑـﺮ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺸﺎرﮐﺖ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ، ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺷﺎﻣﻞ 28265 زن روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة راﺑﻄـﻪاي ﺑـﻪ ﺻـﻮرت U واروﻧـﻪ ﺑـﯿﻦ ﺳـﻦ و اﺣﺘﻤـﺎل ﻣﺸـﺎرﮐﺖ زﻧـﺎن ﺑﻮدهاﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ اﺣﺘﻤﺎل ورود زﻧﺎن ﺟﻮان در ﮔﺮوه ﺳﻨﯽ 25-34 ﺳﺎل ﺑﻪ ﺑﺎزار ﮐﺎر، ﺑﯿﺶ از ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺮوهﻫـﺎي ﺳﻨﯽ ﺑﻮدهاﺳﺖ. ﻣﻄﻠﻘﻪ، ﺑﯿﻮه ﯾﺎ ﻣﺠﺮد ﺑﻮدن زن، در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺑﻮدن او، ﺑﺮ ﻣﺸﺎرﮐﺖ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺗـﺎﺛﯿﺮ ﻣﺜﺒﺖ دارد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﺮخ ﻃﻼق و ﻧﺮخ ﺗﺠﺮد در اﯾﺮان، ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬار اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺎﯾﺪ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل ﭼﺎرهاﻧﺪﯾﺸﯽ و اراﺋﻪ راهﮐﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﯿﺶرو ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺤﺼﻞ ﺑﻮدن زﻧﺎن و ﺣﻀﻮر ﻓﺮزﻧﺪ زﯾﺮ 6 ﺳـﺎل در ﺧﺎﻧﻮار، ﺑﺮ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺸﺎرﮐﺖ زﻧﺎن در ﺑﺎزار ﮐﺎر اﺛﺮ ﻣﻨﻔﯽ دارد درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ اﺛﺮ ﺳﻄﺢ آﻣﻮزش ﺑـﺮ اﺣﺘﻤـﺎل ﻣﺸـﺎرﮐﺖ زﻧﺎن، ﻣﺜﺒﺖ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ. در ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﮐﻠﯽ، ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ آﯾﯿﻨﻪ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ و ﻓﺮاواﻧـﯽ ﺟﻤﻌﯿـﺖ زﻧـﺎن در ﺳﻨﯿﻦ ﺣﺪود 25-35 ﺳﺎل، ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﮔﺮوهﻫﺎي ﺳـﻨﯽ 25-34 و 35-44 و اﺷـﺘﻐﺎل ﺑﺨـﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ از ﺟﻤﻌﯿﺖ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ، در ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﯿﺶرو، اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺸـﺎرﮐﺖ زﻧـﺎن روﺳـﺘﺎﯾﯽ در ﺑﺎزار ﮐﺎر، دور از ذﻫﻦ ﻧﯿﺴﺖ؛ از اﯾﻨﺮو اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرود اﯾﻦ ﻣﻬﻢ، در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي و ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬاري اﻗﺘﺼـﺎدي ﻣـﻮرد توجه قرار گيرد و اقدامات لازم جهت بهبود شرايط انجام شود.