بررسي آگاهي، نگرش و عملكرد مادران در زمينه عفونت گوش مياني در كودكان

مقدمه: عفونت گوش مياني، دومين بيماري شايع كودكان در جهان محسوب مي‌شود و مادران نقش مهمي در زمينه پيشگيري از اين بيماري در كودكان دارند. پژوهش حاضر با هدف تعيين آگاهي، نگرش و عملكرد مادران در زمينه رفتارهاي پيشگيري‌كننده از عفونت گوش مياني در شيرخواران انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه از نوع تحليلي- مقطعي بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي، بر روي 240 مادر داراي كودك شيرخوار مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي- درماني شهر اراك در سال 1400 انجام گرديد. اطلاعات به وسيله پرسش‌نامه‌اي كه روايي و پايايي آن پيش‌تر مورد تأييد قرار گرفته بود، جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي و تحليلي شامل ضريب همبستگي Spearman و آزمون Independent t در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 0.05 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سن كودكان، 6.05 ± 11.40 ماه گزارش گرديد. 194 نفر (80.8 درصد) از مادران خانه‌دار بودند. سطح آگاهي 16.2 درصد از مادران در زمينه عفونت گوش مياني مطلوب و 67.1 درصد متوسط بود. سطح نگرش 7.5 درصد متوسط و 92.5 درصد مطلوب به دست آمد. همچنين، نمره عملكرد مادران در 58.3 مطلوب، 39.2 درصد متوسط و 2.5 درصد ضعيف گزارش شد. ارتباط معني‌داري بين نمره آگاهي با نگرش (r=0/320, P 0/001) و عملكرد (0.050 P) وجود داشت. متغيرهاي دموگرافيك شامل تحصيلات مادر، تعداد فرزندان و درامد ماهيانه، آگاهي و نگرش 0.118 درصد از وارياس عملكرد مادران در زمينه پيشگيري از عفونت گوش مياني در شيرخوار را پيش‌بيني مي‌كرد. نتيجه‌گيري: مادران آگاهي و عملكرد ضعيف و متوسطي در زمينه پيشگيري از عفونت گوش مياني داشتند. عوامل زمينه‌اي مادر شامل تحصيلات و ميزان درامد خانوار در اين زمينه مؤثر مي‌باشد. بنابراين، برنامه‌ريزي آموزشي جهت بهبود آگاهي و عملكرد مادران ضروري به نظر مي‌رسد.