سندرم مي-ترنر، تشخيصي دور از ذهن براي يك بيماري شايع: گزارش مورد و بررسي متون

سندروم مي- ترنر يك گوناگوني آناتوميكي نسبتاً ناشايع است كه در آن بيماران در اثر انسداد وريدي دچار ترومبوز وريد عمقي (DVT) ايليوفمورال مي‌شوند. در اين سندروم، وريد ايلياك مشترك چپ در برابر مهره پنجم كمري توسط شريان ايلياك مشترك سمت راست فشرده مي‌شود. ميزان بروز/ شيوع واقعي سندروم مي-ترنر به صورت دقيق مشخص نيست، امّا بر اساس مطالعات كالبد‌شكافي و تصويربرداري عروقي، بين 22 تا 32 درصد تخمين زده مي‌شود. با اين حال، اين تشخيص به ندرت در تشخيص افتراقي‌هاي DVT، به‌ويژه در افرادي با ساير عوامل خطر، در نظر گرفته مي‌شود. اين انسداد وريدي ممكن است باعث علائمي مانند ورم پا، واريس، ترومبوز وريدي، زخم استاز وريدي مزمن يا عوارض جدي‌تر از جمله آمبولي ريه شود. استفاده از ضد انعقادهاي سيستميك به تنهايي براي درمان سندروم مي-ترنر ناكارآمد است و رويكردهاي تهاجمي‌تري براي جلوگيري از عود لخته‌ها لازم است. در اين گزارش يك مورد از يك زن 31 ساله را شرح داده‌ايم كه با شكايت درد و تورم پيش‌رونده اندام تحتاني چپ بدون عوامل برانگيزنده مراجعه كرده بود. با يك رويكرد تشخيصي جامع شامل سونوگرافي داپلر و ديدن ترومبوز در وريدهاي ايلياك خارجي و فمورال چپ و انسداد وريد ايلياك مشترك چپ در تصاوير ونوگرافي مشخص شد كه او مبتلا به سندرم فشردگي وريد ايلياك است. هنگام مواجهه با ترومبوزهاي وريدي يك طرفه به‌ويژه در گروه‌هاي سني جوان‌تر، سندروم مي-ترنر را نيز بايد در تشخيص‌هاي افتراقي در نظر گرفت.