نقش و مأموريت مرمت بافت تاريخي حرم مطهر حضرت رضا (ع)

يكي از عوامل مهمي كه مي‌تواند پاسدار فرهنگ رضوي باشد و از اين فرهنگ متعالي و مؤثر به‌گونه‌اي خاص صيانت كند، معماري است. مسئله معماران و هنرمندان متعهد به قصد فوق اين بوده است كه بايد با استفاده از ظرفيت‌هاي خلاقه هنر و معماري به گسترش اين فرهنگ كه به يقين امتداد فرهنگ نبوي است بپردازند. تكريم و تثبيت و ترويج ارزش‌هاي حرم حضرت رضا عليه‌السلام همچون نماد برجسته ارادتمندي به فرهنگ رضوي همواره ، محمل بحث‌هاي مختلفي از ابعاد مختلف بوده است. براي‌ مثال بافت تاريخي پيرامون اين مضجع شريف توانسته در بستر زمان محملِ تداعي هاي رفتار سازي از فرهنگ رضوي باشد. فرهنگي كه خود مبتني بر استذكار و استمرار ولايت الله است. نكته در خور تأمل اين است كه مرمت بافت تاريخي مذكور همواره در تشديدِ حرفه اي گري هاي معمارانه و تنفيذ نگاه فن سالارانه به فراموشي سپارده شده است؛ در حالي كه مرمت كنندگان اين بناهاي تاريخي – بيش و پيش از هرچيز خود را بسان زائري مخلص مي يافتند كه بايد به قدر بضاعت در بروزِ بارقه هاي معنايي فرهنگ رضوي بكوشند و جامع سعي بليغ و اهتمام فصيح به تن در پوشند.براين اساس اين تحقيق مي كوشد تا فراتر از نقش به مأموريت مرمت بافت تاريخي حرم حضرت رضا(ع) هم بپردازد و با نگاهي ساختارگرايانه و نظام مند به رابطه هاي معنادار حاكي از مرمت بپردازد. ماهيت تحقيق كيفي و روش انجام آن توصيفي_تحليلي مي‌باشد .