پيش‌بيني سخت‌رويي، تاب‌آوري و تمايزيافتگي خود بر اساس راهبردهاي نظم‌جويي شناختي هيجان در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس در شهرستان همدان

مقدمه: بيماري مالتيپل اسكلروزيس روي بهزيستي روان‌ شناختي بيماران تأثير منفي دارد و از طرفي راهبردهاي نظم‌جويي شناختي هيجان به منظور پيشگيري از مشكلات روان ‌شناختي حائز اهميت مي ‌باشند. لذا اين مطالعه با هدف تعيين پيش ‌بيني عوامل روان ‌شناختي از جمله سخت ‌رويي، تاب ‌آوري و تمايزيافتگي خود بر اساس راهبردهاي نظم ‌جويي شناختي هيجان در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي_تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس ساكن در شهرستان همدان در سال 1399 بود كه بر اساس آمار اخذ شده از انجمن MS همدان تعداد آنها 3050 نفر بود. بر اساس جدول مورگان 341 نفر از آنان به شيوه نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار اندازه ‌گيري شامل پرسشنامه سخت‌رويي Kobasa و همكاران، پرسشنامه تاب‌آوري Connor و Davidson، پرسشنامه تجديد نظر شده خودتمايزيافتگي Skowron و  Schmittو پرسشنامه نظم‌جويي شناختي هيجان Garnefski و همكاران بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم ‌افزار SPSS-23 و از آزمون ‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي استفاده گرديد. يافته ‌ها: نتايج نشان داد بين نظم‌جويي شناختي هيجان با سخت‌رويي (r=0.392)، تاب‌آوري (r=0.165) و تمايزيافتگي خود (r=0.23) در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس رابطه مستقيم و معناداري وجود داشت (P 0.001). همچنين بر اساس نتايج آزمون رگرسيون عوامل سخت‌ رويي، تاب ‌آوري و تمايزيافتگي خود به صورت معناداري توانايي پيش ‌بيني سطح نظم ‌جويي شناختي هيجان در مبتلايان به مالتيپل اسكلروزيس را دارند (P 0.001). نتيجه ‌گيري: استفاده بيماران مالتيپل اسكلروزيس از نظم‌جويي شناختي هيجان منجر به بهبود سخت‌رويي، تاب‌آوري و تمايزيافتگي خود در آنان مي شود. لذا به مراقبان سلامت توصيه مي‌ شود به دنبال آموزش و تقويت نظم‌جويي شناختي هيجان در اين بيماران باشند تا سخت‌رويي، تاب‌آوري و تمايزيافتگي خود را در آنان براي مقابله با شرايط سخت بيماري افزايش دهند.