بررسي تحول توانايي‌هاي مرتبط با توجه در كودكان پيش‌دبستاني و دبستاني با رشد طبيعي

مقدمه: اهميت پرداختن به سير تحول شناختي كودكان و نقش آن در يادگيري و به تبع زندگي آينده كودكان امري كتمان ‌ناپذير است. هدف از پژوهش حاضر بررسي سير تحولي توانايي ‌هاي مرتبط با توجه در كودكان پيش ‌دبستاني و دبستاني با تحول طبيعي بود. روش كار: پژوهش حاضر، توصيفي_تحليلي و از نوع مقايسه‌ اي بود. جامعه پژوهش شامل كليه دانش ‌آموزان پيش ‌دبستاني و دبستاني در مدارس منطقه ۱، ۲ و ۳ تهران در سال تحصيلي 13۹۸-۱۳۹۷ بودند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه ‌گيري تصادفي خوشه ‌اي چند مرحله ‌اي 410 كودك انتخاب گرديد. بدين ترتيب كه ابتدا از مراكز پيش دبستاني و دبستاني مناطق شهر تهران به شكل تصادفي ۳ منطقه و سپس از ميان اين سه منطقه 3 مدرسه به صورت تصادفي انتخاب شدند. سپس از هر مدرسه در هر مقطع 2 كلاس به صورت تصادفي برگزيده شد. براي سنجش توانايي ‌هاي مرتبط با توجه از آزمون N-Back استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي به وسيله SPSS-22 استفاده شد. يافته‌ ها: نتايج تحليل واريانس نشان داد توانايي ‌هاي مرتبط با توجه در كودكان با رشد طبيعي، با افزايش سن، بهبود پيدا مي ‌كند. هم‌چنين نتايج حاصل از آزمون تعقيبي نشان مي ‌دهد گرو‌ه ‌هاي سني بالاتر به طور معناداري دقت بالاتر و زمان واكنش كمتري نسبت به گروه ‌هاي سني پايين ‌تر نشان مي ‌دهند. نتيجه ‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، توانايي ‌هاي توجهي در دانش آموزان نقش مهمي در بهبود ارتباطات اجتماعي و عملكرد تحصيلي آنها دارد. از اين رو بررسي و تقويت آن در سنين دبستاني در حدود 4 تا 8 سالگي و حتي تا سن 12 سالگي كه تحول قطعه ‌هاي پيشاني كامل مي ‌گردد، نقش مهمي در موفقيت تحصيلي دارد.