نقش پيچيدگي خود، ساختار ارزش‌گذاري خودپنداره و وضوح خودپنداره در پيش‌بيني انعطاف‌پذيري شناختي در نوجوانان مهاجر افغان

مقدمه: نوجوانان مهاجر از آسيب ‌پذيرترين قشرهاي اجتماعي بوده و بررسي عواملي كه به ارتقاي سازگاري اين گروه كمك كند حائز اهميت است. اين پژوهش با هدف پيش بيني انعطاف ‌پذيري شناختي بر مبناي ويژگي ‌هاي خود ساختاري انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع همبستگي بود. سه ويژگي خود ساختاري شامل پيچيدگي خود، وضوح خودپنداره و ساختار ارزش‌ گذاري خودپنداره به عنوان متغيرهاي پيش بين و انعطاف ‌پذيري شناختي به عنوان متغير ملاك در نظر گرفته شدند. جامعه آماري شامل تمام نوجوانان مهاجر افغان با سواد خواندن و نوشتن در دامنه سني 11 تا 19 سال كه در ايران سكونت دارند بود. نمونه ‌اي به حجم 147 نفر از چهار شهر تهران، قم، سمنان و مشهد به شيوه نمونه ‌گيري نوع در دسترس وارد مطالعه شدند. براي گردآوري داده ‌ها از تكليف دسته ‌بندي اسنادهاي خود توصيفي Linville (1985)، مقياس وضوح خودپنداره Campbell (1996) و آزمون دسته ‌بندي كارت ‌هاي ويسكانسين (1993) استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده ‌ها در نرم ‌افزار SPSS-22 و با استفاده از روش تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه گام به گام انجام شد. يافته‌ ها:. با توجه به نتايج تحليل رگرسيون از ميان ويژگي ‌هاي خود ساختاري، دو ويژگي وضوح خودپنداره و ساختار ارزش ‌گذاري مي ‌توانند در پيش ‌بيني انعطاف ‌پذيري شناختي نقش داشته باشند. اين دو ويژگي در مجموع توانستند 8/10 درصد از واريانس شاخص تعداد طبقات تكميل شده و 7/11 درصد از واريانس شاخص تعداد پاسخ ‌هاي منفي آزمون ويسكانسين را تبيين كنند. از بين ويژگي ‌هاي خود ساختاري صرفا ساختار ارزش ‌گذاري توانست در مجموع 9/4 درصد از واريانس شاخص تعداد خطاهاي درجاماندگي را پيش ‌بيني كند. نتيجه‌ گيري: با توجه به نتايج، دو ويژگي خود ساختاري شامل وضوح خودپنداره و ساختار ارزش ‌گذاري خودپنداره با انعطاف ‌پذيري شناختي نوجوانان مهاجر افغان مرتبط بوده و قادر به پيش‌ بيني آن هستند كه مي ‌توانند در برنامه ‌ريزي براي ارتقا سازگاري، آنها را مد نظر قرار داد.