تأثير القاي تصويري تهديد مرگ و بيماري كرونا بر دسترسي‌پذيري فكر مرگ: يك مطالعۀ آزمايشي مبتني بر نظريۀ مديريت وحشت

مقدمه: موضوع نظريۀ مديريت وحشت تبيين اثر برجستگي فكر مرگ بر كاركردهاي رواني انسان است. پژوهش حاضر با هدف آزمودن كارايي يك روش تصويري براي القاي تهديد مرگ بر مبناي اين نظريه انجام شد. هدف دوم اين مطالعه، مقايسۀ دسترسي ‌پذيري فكر مرگ ناشي از القاي تهديد بيماري كرونا با دسترسي ‌پذيري فكر مرگ ناشي از القاي تهديد مرگ بود. روش كار: شركت‌ كنندگان 148 دانشجو بودند كه به تصادف به يكي از شش شرايط آزمايشي حاصل از دو عاملِ نوع تهديد (مرگ، كرونا، دندان درد) و وجود تأخير زماني (آني، متأخر) گمارش شدند. پاسخ گويان ابتدا مورد دستكاري تصويري با محتواي نوع تهديد قرار گرفتند و سپس بلافاصله (شرايط آني) يا بعد از انجام يك تكليف نامربوط (شرايط متأخر)، جهت سنجش ميزان دسترسي ‌پذيري فكر مرگ به تكليف تصميم ‌گيري واژگاني پاسخ دادند. يافته ‌ها: زمان واكنش به واژه‌ هاي مرتبط با مرگ به دنبال القاي تهديد مرگ و نه ساير تهديدها كمتر از زمان واكنش به واژه‌ هاي منفي بود. همچنين، الگوي دسترسي ‌پذيري فكر مرگ ناشي از القاي تهديد كرونا در شرايط متأخر بيش از شرايط آني به الگوي دسترسي ‌پذيري فكر مرگ ناشي از القاي تهديد مرگ شبيه بود. نتيجه ‌گيري: يافته ‌هاي حاضر حكايت از مؤثر بودن روش تصويري پيشنهادي براي برجسته نمودن فكر مرگ داشت. افزون بر اين، الگوي حاصل از القاي تهديد كرونا دلالت بر فراخواني بيشتر فكر مرگ توسط آن در مقايسه با القاي تهديد مرگ نمود. يك تبيين ممكن براي اين يافته قدرت و عينيت بالاي تداعي يك بيماري با مرگ در بحبوحۀ همه ‌گيري آن بيماري است.