تحليل عوامل مؤثر بر جريان رقابت‌پذيري توسعه شهري در جهت كاهش نابرابري‌هاي درون‌منطقه‌اي (مطالعة موردي: استان آذربايجان غربي)

يكي از سياست‌هاي تعديلي با هدف كاهش نابرابري و تقويت توان موجوديت مناطق، تأكيد بر جريان رقابت‌پذيري مبتني بر ويژگي‌هاي خاص قانوني، سياسي،‌ بوم‌شناختي، اجتماعي و اقتصادي بين كانون‌هاي شهري است. پژوهش حاضر در زمره‌ تحقيقات كاربردي است كه با روش تحليلي و رويكرد كمي انجام گرفته است. به‌منظور تحليل الگوي رقابت‌پذيري در سطح مناطق و شهرها ابتدا به بررسي و تجزيه و تحليل شاخص‌هاي مطالعاتي مطابق آمار و اطلاعات اسنادي شامل منابع سرشماري، طرح‌ها و اسناد فرادست از جمله گزارش مطالعات سازمان مديريت و برنامه‌ريزي استان آذربايجان غربي به تفكيك حوزه در سال‌هاي 1389 الي 1399 پرداخته شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي Matlab 2019a، SPSS و نرم‌افزار ArcGis و از طريق روابط موجود در اين نرم‌افزار وضعيت پراكندگي شاخص‌هاي رقابت‌پذيري با استفاده از روش GWR و روش بهينه‌سازي ازدحام (PSO) تحليل گرديد. نتايج بدست آمده از بررسي ابعاد اجتماعي و فرهنگي، قانوني، تكنولوژيك، سياسي، بوم‌شناختي و محيطي و اقتصادي در روند الگوي رگرسيون در تعيين توزيع پراكنش شاخص‌هاي ياد شده در نقاط شهري استان نشان مي‌دهد كه خروجي پارامترهاي مدل به ميزان بالايي، پيش‌بيني مورد نظر را تأييد مي‌كند. باتوجه به ضريب بالاي R2 مي‌توان گفت ابعاد رقابت‌پذيري جمعيت به ميزان زيادي بر وقوع تمركز در شاخص‌هاي كاهش نابرابري درون منطقه‌اي داشته است. از ميان ابعاد 6گانه رقابت‌پذيري، شاخص‌هاي كيفيت زيرساخت‌هاي حمل و نقل (PS4) (0.0277)، شاخص توسعه كشاورزي (0.0274)(IL2)، مهاجرت (0.0265) (S4) و مزيت‌هاي رقابتي بخش گردشگري (0.0254) (F15) به عنوان مهم‌ترين عوامل مؤثر بر رشد جريان رقابت‌پذيري شهري استان آذربايجان‌غربي شناخته شده‌اند.