تحليل توانمندي ـ جذابيت فناوري‌هاي تحول‌آفرين در زنجيره تأمين بشردوستانه ايران

هدف:  استفاده از فناوري‌هاي تحول‌آفرين، مي‌تواند به بهبود زنجيره تأمين بشردوستانه براي كاهش آلام و آسيب‌هاي ناشي از حوادث كمك كند. اين پژوهش به‌دنبال شناسايي و اولويت‌بندي فناوري‌هاي تحول‌آفرين در زنجيره تأمين بشردوستانه ايران است. روش: با بررسي ادبيات، 12 فناوري تحول‌آفرين در حوزه زنجيره تأمين بشردوستانه شناسايي شد و پس از روايي محتوا، 8 فناوري براي بررسي بيشتر انتخاب شد. جامعه پژوهش، متخصصان زنجيره تأمين بشردوستانه و آشنا با فناوري‌هاي تحول‌آفرين بودند. براي سنجش دو عامل جذابيت و توانمندي، دو دسته پرسش‌نامه جداگانه توزيع شد. براي سنجش جذابيت از روش بهترين ـ بدترين و براي سنجش توانمندي از مقياس ليكرت استفاده شد. در نهايت با روش ماتريس توانمندي ـ جذابيت فناوري‌ها اولويت‌بندي شدند. روش پژوهش كاربردي و از نظر ابزار گردآوري اطلاعات، توصيفي از نوع پيمايشي ـ تك‌مقطعي است. يافته‌ها: بر اساس يافته‌ها، فناوري‌هاي «ربات هوشمند، پرينتر سه‌بُعدي و مشاور هوشمند» با توانمندي و جذابيت زياد، در ناحيه حفظ جايگاه و توسعه قرار گرفتند. فناوري «هوش مصنوعي» با جذابيت زياد و توانمندي به‌نسبت كم، در ناحيه «بهبود» و در رده دوم توجه قرار گرفت. فناوري‌هاي «اينترنت اشيا و بازي‌گونه‌سازي» با توانمندي زياد و جذابيت نسبي كم و فناوري‌هاي «كلان‌داده» و «واقعيت افزوده» با توانمندي و جذابيت كمابيش كمتر در رده‌هاي بعدي قرار گرفتند. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش مي‌تواند راهنماي خوبي براي بازيگران كليدي زنجيره تأمين بشردوستانه، به‌منظور بهره‌گيري جهت كاهش خسارات و آلام ناشي از فجايع و بحران‌ها در كشور باشد.