هژموني نمادين و منازعه دارايي‌هاي ميراث‌فرهنگي

ميراث فرهنگي، هستي تاريخي يك ملت است. ميراث فرهنگي كاركردهاي داخلي، ملي و بين المللي داشته و ذاتاً داراي ارزش هست؛ ازجملۀ مهمترين ارزشها هژموني نمادين است. ارزش نمادين ميراث فرهنگي و تبديل آن به دارايي هاي فرهنگي در كشورهاي مقصد، ابرقدرتها را به فكر تصاحب دارايي هاي فرهنگي كشورها، به ويژه در كشورهاي صاحب ميراث فرهنگي غني انداخته و منازعۀ دارايي هاي فرهنگي را شكل داده است؛ ازجمله مصاديق آن، تخليۀ موزۀ موصل كشور عراق توسط داعش كه احتمالاً به نفع موزه هاي بزرگ جهان بود. ميراث فرهنگي نماد و نمود تلاش جمعي يك ملت در بستر زمان و ذخيرۀ دانايي و توانايي نسل هاي گذشته هستند. پس آثار فرهنگي و اشكال متنوع آن به مثابۀ موجود زنده اي هستند كه مي توانند همواره بازيابي/بازسازي و حفاظت شوند و به صورت مداوم براي كشورها كاربردهاي متنوع و متعدد داشته باشند، و ابرقدرت ها با بردن آثار و خالي نمودن اين كشورها از ميراث فرهنگي، به واقع قدرت نمادين كشورها را تخليه مي نمايند. پرسش اين پژوهش، تبيين ارزشها، به ويژه ارزش هژموني نمادين ميراث فرهنگي است. ميراث فرهنگي مصداق جغرافياي فرهنگي يك سرزمين است كه حوزۀ نفوذ و رقابت تلقي مي شود. شيوه هاي جلوگيري از حوزۀ نفوذ و مصادرۀ ميراث فرهنگي چگونه است؟ پژوهش حاضر، نظريه اي را ارائه مي دهد كه براساس اين نظريه، ميراث فرهنگي به مثابۀ دارايي فرهنگي قلمداد شده و مي تواند جايگاهي بااهميت در تصميمات اقتصادي، جغرافياي سياسي و جغرافياي فرهنگي كشور داشته باشد. درنهايت، شكل گيري منازعۀ دارايي هاي فرهنگي در خاورميانه را با ذكر مصاديقي تبيين، و دلايل منازعه قدرت ها براي تصاحب ميراث فرهنگي كشورهاي هدف را تحليل كرده است.