طراحي مدل حكمراني مشاركتي مديريت تقاضاي برق در ايران

استمرار عرضه خدمات برق به عنوان زيرساخت حياتي جامعه، نيازمند همكاري و مشاركت طرف تقاضاست و مصرف بي‌رويه آن و عدم تأمين برق، حيات اقتصادي و اجتماعي جامعه را تهديد مي‌كند. با توجه به قرارگيري حكمراني در مركز خط‌مشي‌هاي عمومي، مشاركت ذي‌نفعان تقاضاي برق مي‌تواند منافع بسياري را در كوتاه‌مدت و بلندمدت عايد كشور كند. هدف از مديريت تقاضاي برق، صرفه‌جويي در مصرف انرژي و امكان پاسخگويي به نياز مديريت‌ شده خدمات برق در كشور است. به همين دليل هدف از انجام اين پژوهش، طراحي مدل حكمراني مشاركتي براي مديريت تقاضاي برق در ايران است. روش تحقيق به لحاظ ماهيت داده از نوع كيفي و به لحاظ هدف از نوع توسعه‌اي و كاربردي است.‏ مشاركت‌كنندگان در پژوهش را 9 نفر از مديران و خبرگان عرضه و تقاضاي برق كشور تشكيل مي‌دهد كه به‌صورت نمونه‌گيري هدفمند غيراحتمالي انتخاب شدند و حجم انتخاب آنان بر‌اساس اشباع نظري تعيين شد. گردآوري اطلاعات از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته عميق و تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز با استفاده از فن تحليل مضمون از طريق كدگذاري و استخراج شبكه مضامين انجام شد. نتايج به شناسايي شاخص‌هاي زمينه سيستم، عوامل مؤثر بر مشاركت، مشاركت، تسهيلگر مشاركت و دستاوردهاي مشاركت منجر شد. پياده‌سازي مدل تدوين‌ شده در صنعت برق كشور مي‌تواند منافع زيادي از جمله تأمين برق اوج ‌بار، صرفه‌جويي در هزينه‌ها، منافع زيست‌محيطي، صرفه اقتصادي مصرف‌كنندگان و تعميم‌پذيري الگوهاي مشاركتي براي حل مسائل عمومي در كشور ايجاد كند.