بازخواني انسجام ساختاري قرآن كريم در پرتو نظريه نظم متقارن از ديدگاه ريموند فرين (مطالعه موردي سوره بقره)

سخن از انسجام و پيوستگي متن قرآن به گذشته هاي دور در انديشه قرآن پژوهان مسـلمان برمي گردد. به رغم باور عموم قرآن پژوهان غربي به پراكنـدگي مـتن قـرآن، در دوران معاصـر دسته اي از ايشان با اتكا به دانش هاي ادبي و زباني، در پي اثبات انسجام و پيوسـتگي ايـن متن مقدس در قالب نظريه نظم متقارن بر آمده اند. مقاله حاضر با در پيش گرفتن روش توصيفي ـ تحليلي، به بررسي رويكرد «ريموند فرين»، قرآن پژوه معاصر خواهد پرداخت. وي با رويكردي ادبي به اثبات انسجام ساختاري سوره بقره مي پردازد. اين مقاله، نخست به معرفي مفهوم نظم متقارن پرداخته و پس از آن ديدگاه ريموند فرين در نظم سوره بقره را بيان كرده و به نقد و بررسي آن مي پردازد. ريموند فرين سوره بقره را به نُه بخش تقسيم مي نمايد و به صورت معكوس ميان بخش‌هاي سوره ارتباط برقرار كرده و يك مدل كلي و فراگير را از ارتباط بخش‌هاي سوره ارائه مي كند. از جمله نقدهايي كه بر كار وي وارد است؛ مي توان به عدم ذكر مباني تقسيم بندي ارائه تفاسير اشتباه از سوره بقره، معيوب بودن برخي از ساختارهاي درون بخشي سوره بقره، عدم توانايي قرار دادن يازده آيه پاياني بخش C’ در ساختار كلي سوره، ناكافي بودن شواهد تقارن ميان بخش‌ها اشاره نمود. از نتايج اين پژوهش اثبات ساختار منظم سوره بقره در قالب نظريه نظم متقارن مي باشد كه نشان مي دهد سوره بقره منسجم است و هر آيه درست همانجايي از متن كه بايد قرار گرفته است.