تحليل مؤلفه‌هاي تأثير‌گذار بر سكوت سازماني (مطالعه موردي: وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي)

در دنياي امروز، مشاركت كاركنان در سازمان يكي از پيش شرط هاي مهم توسعه سازماني محسوب مي شود. عواملي موجب مي گردد تا كاركنان مشاركت چنداني در بيان نظرات خود در سازمان ها نداشته باشند و سكوت پيشه كنند. اين مسأله به بحران سكوت سازماني منتهي مي شود. اين تحقيق با هدف شناسايي، اولويت بندي و تحليل مؤلفه هاي تأثيرگذار بر سكوت سازماني در وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي به انجام رسيده است. بدين منظور، با توجه به پيشينه پژوهش، مدلي مفهومي براي تبيين روابط ميان متغيرهاي پژوهش مورد سنجش قرار گرفت. اين تحقيق، توصيفي-همبستگي و از نظر هدف، از نوع كاربردي است. كليه مديران وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي در سطوح عالي، مياني و اجرايي، جامعه آماري اين تحقيق را تشكيل دادند كه برابر با 424 نفر هستند. حجم نمونه شامل 206 نفر است كه بر اساس فرمول برآورد ميانگين يك صفت كمي و با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي با انتساب متناسب انتخاب شده اند. براي جمع آوري اطلاعات، از پرسشنامه اي محقق ساخته استفاده شده است. روايي محتوايي پرسشنامه توسط پنلي از صاحبنظران تأييد شد و پايايي پرسشنامه ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ 0.81 مورد تأييد قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار Spss/Win 20مورد محاسبه قرار گرفت. براي آزمون فرضيه ها از تكنيك تحليل عاملي اكتشافي استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه مؤلفه هاي سازماني- مديريتي، رفتاري و ارتباطي- تعاملي به ترتيب به عنوان مهم ترين عوامل تأثيرگذار در تبيين سكوت سازماني كاركنان هستند.