رابطه بين حمايت تحصيلي و فرسودگي تحصيلي با نقش ميانجي سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه

فرسودگي تحصيلي با پيدايش نگرش، رفتار و احساسات منفي در مقابل فشارهاي رواني مرتبط با تحصيل در دانش‌آموزان بروز مي‌كند و ازجمله عواملي است ‌كه به شكل منفي، عملكرد تحصيلي آنان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه بين حمايت تحصيلي و فرسودگي تحصيلي با نقش ميانجي سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و از نوع مطالعات كاربردي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بهشهر در سال تحصيلي 99-98 به تعداد 2163 نفر بوده است. نمونه آماري به تعداد 327 نفر و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي برحسب پايه تحصيلي انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از سه پرسش‌نامه‏ استاندارد حمايت تحصيلي ساندز و پلانكت (2005)، فرسودگي تحصيلي ماسلاخ (2001) و سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه سينها و سينگ (1993) استفاده‌شده است. به‌منظور تحليل داده‌هاي حاصله، از مدل‌يابي معادلات ساختاري با كمك روش حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم‌افزار آماري پي ال اس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين حمايت تحصيلي و سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه با فرسودگي تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد و مقدار 45.5 درصد از حمايت تحصيلي و 48.4 درصد از سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه توسط فرسودگي تحصيلي تبيين مي‌شود و سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه اثر ميانجي بر رابطه بين حمايت تحصيلي و فرسودگي تحصيلي را دارد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه با تقويت حمايت تحصيلي و بهبود سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه مي‌توان فرسودگي تحصيلي در دانش‌آموزان را كاهش داد.