تأثير رهبري تحول‌گرا بر نگرش به تغيير با نقش ميانجي نوآوري سازماني و يادگيري سازماني (موردمطالعه: اعضاي هيأت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب)

سبك رهبري تحول‌آفرين با در نظر گرفتن رضايت شغلي به ‌عنوان عامل ايجاد انگيزه تغيير سازماني، تأثير به‌سزايي بر نوع نيازها و آگاهي كاركنان دارد. همچنين از متغيرهاي تأثيرگذار در بهبود عملكرد و بقاي سازمان‌ها، خلاقيت و يادگيري است. لذا هدف اين پژوهش، بررسي تأثير رهبري تحول‌گرا بر نگرش به تغيير با نقش ميانجي نوآوري سازماني و يادگيري سازماني بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه اعضاي هيأت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب به تعداد 554 نفر تشكيل دادند كه از طريق فرمول نمونه‌گيري كوكران تعداد 226 نفر به ‌عنوان نمونه از طريق روش نمونه‌گيري طبقه اي انتخاب شدند. تجزيه ‌و تحليل داده‌ها در سطح استنباطي مشتمل بر مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه رهبري تحول‌گرا از طريق يادگيري سازماني بر نگرش به تغيير، و از طريق نوآوري سازماني بر نگرش به تغييرتأثير مثبت و معناداري دارد همچنين بر نگرش به تغيير، تأثير مستقيم، مثبت و معناداري دارد.