بررسي تأثير تدريس معكوس بر يادگيري نحو عربي: مطالعه مقايسه‌اي روش تدريس سنتي و روش‌ هاي نوين آموزشي استاندارد و مجازي در مجموعه آموزشي صدي الحياة

تدريس معكوس به‌ عنوان راهبردي آموزشي و نوعي يادگيري تركيبي نقش بسزايي در تعميق و تسهيل يادگيري و جذابيت و پويايي آموزش دارد.آموزش نحو عربي از ديرباز با مشكلاتي همچون روش‏ هاي تدريس سنتي، محتواي متناسب با سطح دانشجو مواجه است كه علاوه‏ بر بي‏ رغبتي فراگيران در يادگيري، اهداف آموزش آن را محقق نمي‏سازد. از آنجايي‌ كه تأثيرگذاري تدريس معكوس در زمينه ‏هاي مختلف آموزش، به‌ويژه آموزش زبان خارجي، به اثبات رسيده است، پژوهش حاضر تلاشي است تا با بهره‌ گيري از اين رويكرد نوين، تدريس معكوس را جهت ارتقاي هدفمند و كيفي فراگيران پيشرفتۀ عربي پيشنهاد و تأثير آن را در مقايسه با روش‏ هاي سنتي بررسي كند. براي اين منظور، داده‌ هاي كيفي (در گام شناختي به مدت يك‌ ترم تحصيلي) و كمي (در گام آزمايشي به مدت سه هفته) گرد‏آوري  و به ترتيب توسط تحليل محتواي كيفي و تحليل واريانس يك‌ طرفه مورد تحليل قرار گرفت. بدين ترتيب، يك كلاس آموزشي (سي نفر) از فراگيران دورۀ پيشرفتۀ صدي‌الحياۀ به‌ صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمايشي و يك گروه شاهد، تقسيم شدند. با استخدام يك روش شبه‏ آزمايشي ــ مداخله ــ پس ‏آزمون  محض‏ با گروه شاهد، عملكرد فراگيران در آزمون‌ هاي موازي نحو، قبل و بعد از مداخلۀ آموزشي، توسط نرم‌افزار اس.‏پي.‏اس.‏اس. موردبررسي قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه هر سه گروه آموزشي در مرحلۀ پس‌آزمون در مهارت نحو رشد آموزشي داشته‌اند، اما آزمون پسيني توكي نشان داد كه روش تدريس معكوس (رويكرد  استاندارد) در مقايسه با روش سنتي و روش تدريس معكوس (رويكرد مجازي)، تأثير بيشتري در ارتقاي آموزش نحو فراگيران دارد. اين تفاوت‏ معنادار در روش‏ هاي تدريس بررسي‌ شده به‌ تفصيل مورد كنكاش قرار گرفته و گزارش شده است.