طراحي الگوي مشاركت ذينفعان در توسعه كارآفريني دانشگاهي در ايران (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامي)

در اين پژوهش با طرح پرسش اساسيِ الگويي براي مشاركت ذينفعان در توسعه‌ي كارآفريني دانشگاهي در ايران، به دنبال طراحي الگويي براي مشاركت ذينفعان در اقدامات كارآفرينانه دانشگاه آزاد اسلامي بوده‌ايم. به علت وجود طيف گسترده‌اي از متغيرهاي اثرگذار و پيچيدگي‌هاي زمينه وقوع پديده مورد مطالعه و ظرفيت نظريه مبنايي در اكتشاف الگوي مناسب از اين روش استفاده شد. در جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه عميق و نيمه ساختاريافته با 18 نفر از افراد صاحب‌نظر در حوزه  كارآفريني دانشگاهي، مديران و خبرگان مراكز رشد دانشگاه آزاد اسلامي و اساتيد صاحب نظر در حوزه دانشگاه كارآفرين و اكوسيستم كارآفريني، استفاده شد. داده‌ها با كشف رابطه‌ي مفاهيم، مقولات تحليل شدند. نتايج نشان داد كه عوامل تسهيل گر و بازدارنده آن شامل ساختار سازماني، فرايندهاي تصميم‌گيري، شبكه‌سازي ارتباطي، جهت‌گيري مديران و سياست گذاران، رويكردها به تامين مالي، فرايندهاي تقسيم سهام منصفانه مي‌باشد كه اين عوامل تعيين كننده فرايند مشاركت شامل شناسايي ذينفعان، تجزيه و تحليل ذينفعان، اولويت‌بندي ذينفعان، تعريف راهبردهاي مشاركت ذينفعان، پايش ذينفعان هستند. در عين حال عوامل زمينه اي همانند بسترهاي قانوني دانشگاه آزاد اسلامي، سياست‌گذاري و قوانين حمايتي توسعه كارآفريني در دانشگاه، بسترهاي سازماني دانشگاه آزاد اسلامي، ويژگي‌هاي ذينفعان دروني، ويژگي‌هاي اكوسيستم كارآفرينانه دانشگاهي، سياست‌گذاري و مديريت منابع مالي دانشگاه، فرهنگ كارآفرينانه در اكوسيستم كارآفريني دانشگاه داراي قدرت تاثيرگذاري برا فرايند مشاركت ذينفعان دروني مي باشند. پيامدهاي مشاركت ذينفعان دروني شامل تحقق رسالت كارآفرينانه دانشگاه و توسعه اكوسيستم كارآفريني ملي مي‌باشد.