واكاوي رويكرد پساپديدارشناسي در آموزش مجازي و استلزامات آن براي نظام آموزشي

هدف: هدف از اين پژوهش حاضر، واكاوي رويكرد پساپديدارشناسي در آموزش مجازي و استلزامات آن براي نظام آموزشي مي‌باشد.روش پژوهش: براي دستيابي به اين هدف و با توجه به ماهيت پژوهش از روش هاي تحليلي و استنتاجي بهره گرفته شده است.يافته‌ها: گسترش روزافزون فناوري اطلاعات و ارتباطات در نظام آموزش و پرورش و از سوي ديگر افزايش انبوه متقاضيان آموزش، چالش‌هايي از جمله برتري آموزش مجازي در برابر آموزش حضوري را به دنبال داشته و باعث ايجاد دگرگوني‌هايي در آموزش و شيوه‌هاي آن شده است. يكي از جديدترين نتايج دگرگوني‌هاي اخير در اين حيطه، آموزش مجازي است. نظام آموزشي به عنوان نهاد رسمي تعليم و تربيت، نمي‌تواند از اين تغييرات غافل باشد و بايد در كنار نگاه فني به گسترش فناوري‌هاي نوين به كنكاش فلسفي و نحوه دگرگوني ادراك و تجارب مربي و متربيان در هنگام بهره‌گيري از اين فناوري‌هاي نوين بپردازد. پساپديدارشناسي با تمركز بر فناوري از رويكردهاي اميدبخش كيفي براي شفاف‌سازي در اين زمينه است. يافته هاي پژوهش نشان داد كه هر يك از مفاهيم پساپديدارشناسانه از قبيل روابط فناورانه، چندگانگي و شفافيت در آموزش مجازي استلزاماتي براي نظام آموزشي دارد.نتيجه‌گيري: در نتيجه توجه همزمان به هر دو رويكرد مهندسي و علوم انساني در طراحي محيط‌هاي آموزش مجازي از موارد ضروري در نظام آموزشي است. اين پژوهش تلاشي در زمينه رويكرد علوم‌انساني به فناوري‌هاي نوين در كنار گسترش كمي و فني آن است.