واكاوي و تأملي بر فلسفه آموزش ‌و پرورش اشتاينر والدورف

هدف اوليه آموزش قرن نوزدهم كسب دانش بود. اما اشتاينر والدورف اين اصل را نفي كرد و اظهار داشت كه دانش تنها يكي از ابزارهايي است كه فرد به‌وسيله آن آموزش مي‌دهد، لذا يكي از اشكال تغذيه ذهني و اخلاقي براي تربيت تمام ساحتي كودك توجه به ابعاد فكري، احساسي و ارادي كودك است. با اين تفسير، پژوهش حاضر باهدف واكاوي و تأملي بر فلسفه آموزش ‌و پرورش اشتاينر والدورف با روش كيفي تحليل محتوا انجام شد. جامعه موردمطالعه؛ اسناد و مدارك كتابخانه‌اي، گزارش‌هاي پژوهشي و جستجو در شبكه‌هاي جهاني اينترنت بود كه از روش هدفمند در دسترس مرتبط با موضوع استفاده ‌شد. يافته‌ها حاكي از آن است كه هدف فلسفه آموزش و پرورش والدورف ايجاد تعادل و هماهنگي بين جنبه‌هاي مختلف روح (تفكر، احساس و اميال) و جسم است و به همين دليل بر بازي‌هاي سازنده خلاق، داستان، ريتم، حركت و موسيقي تأكيد دارد. والدورف ماهيت انسان‌ها را بر انسانيت و رشد معنويت كودك استوار دانسته و به سه دوره رشد سر، قلب و دست‌ها اشاره دارد. رويكرد سر به يادگيري شناختي، رويكرد قلب به درگيري و يادگيري عاطفي و رويكرد دست به فعاليت عملي تأكيد دارد كه در آن مهارت دستي و قدرت بدني با عقل سليم و قدرت اراده در عمل مولد تركيب مي‌شود؛ درنتيجه، با توجه به اين معنا بخشي در فلسفه آموزش و پرورش والدورف كه تأكيد بر عنصر معنويت و اخلاق دارد، هيچ پيشرفت اخلاقي چه از نظر شخصي و چه از نظر اجتماعي نمي‌تواند بدون توجه به عنصر معنويت و اخلاق وجود داشته باشد.