اهميت تناسب در هنر معماري و موسيقي با تمركز بر انديشه افلاطون

هدف: يافتن ارتباط بين ديدگاه هاي افلاطون و مشتركات زيباشناختي موسيقي و معماري است.روش پژوهش: تحليلي توصيفي. نسبي بودن نظريات و اختلاف آراء، از بزرگترين موانع و محدوديت‌هاي اين پژوهش بشمار مي رود.پرسش اصلي پژوهش: آيا مي توان با توجه به ديدگاه هاي افلاطون مشتركاتي بين معماري و موسيقي يافت. در اين پژوهش فرضيه خاصي وجود ندارد و پاسخگويي به پرسش نمي تواند به منزله يك فرضيه بديع مطرح باشد. وجود ريتم، هارموني و تقارن در معماري و موسيقي به ما نشان مي دهد اين دو هنر داراي اشتراكات زيادي هستند. بناهاي بجا مانده از دوران باستان تا بناهايي كه امروزه وجود دارند؛ بيانگر پيوندي مفهومي ميان موسيقي و معماري هستند و مي توان گفت در هر برهه اي از زمان هر دو هنر، پيام آور مفاهيمي واحد بوده اند. اين ارتباط تا اندازه‌اي است كه بعضاّ از معماري بعنوان موسيقي منجمد ياد كرده‌اند. اين پيوندها داراي ارتباطات و نقاط اشتراكي مي باشند كه اين وجوه تشابه و اشتراكات در اين رده ها قابل تعريف و دسته بندي است: كالبدي، بصري، مفهومي، شناخت شناسي، عملكردي، زيباشناختي، ساختاري، فرهنگي، زمينه اي ...