آگامبن و ديرينه‌شناسي فلسفي

جورجو آگامبن فيلسوفي است كه به دليل تحليل‌هاي متفاوتش، مخصوصا از پديدههاي تاريخي‌‌_سياسي، در زمره فيلسوفان مناقشه‌برانگيز قرار گرفته است. به نظر مي‌رسد كه بسياري از انتقاداتي كه بر او وارد شده ناشي از بي‌توجهي يا درك نادرست از روش‌شناسي خاص او بوده است كه هرچند در آثار گوناگونش به كوتاهي بدان اشاره مي‌كند اما به تفصيل در امضاي همه چيزها آن را تقرير مي‌كند. از اين رو، روش‌شناسي او كه از آن با عنوان ديرينه شناسي فلسفي ياد مي‌كند نيازمند بررسي و پژوهشي عميق است. اين مقاله در پي آنست تا با بررسي سه مفهوم كليدي اين روش‌شناسي، يعني پارادايم، امضا (نشانگر) و آرخه، نخست نشان دهد كه مراد آگامبن از هركدام چيست و چه جايگاهي را براي آنها تعيين مي‌كند و سپس روشن سازد كه اين هر سه چگونه در پيوند با هم نوعي روش‌شناسي فلسفي را شكل مي‌دهند. در اين ميان با توجه به جايگاه اساسي انديشه‌هاي فوكو، روند تحليل همواره در پيوند و پيوستگي است با آراي او درباره ديرينه شناسي و تاريخ.