تبيين ارتباط «حقوق شهروندي» و «حقوق معماري و شهرسازي» با تاكيد بر «نظريه حق به شهر»

حقوق شهروندي مجموعهاي از حقوق و تكاليفي است كه يك شهروند به دليل سككونت در يكك كشكور از آن بر كوردار است. حقوق شهري، مجموعه قوانين، قواعد و مقرراتي است كه روابط متقابل شهروندان و ادارات شهر را در امر محلي و شهري تنظيم نموده و حقوق تكاليف ناظر بر شوراها، شهرداريها و ساير نهادهاي شهري را تبيين مينمايد؛ لكذا امكروزه آگاهي شهروندان از حقوق مكتسبه از يكسو و آگاهي برنامهريزان و معماران از حقوق شهروندان، از مولفه هاي تاثيرگذار بر فرآيند برنامهريزي معماري شهري است كه در اين مقاله اين موضوع مورد بررسي قرار گرفته است. نظريات معاصر در باب حقوق شهري منجر به چارچوب نظامي نوين بر پايه مفهوم »حق بر شهر« درباره زندگي شهري شدهاند؛ چنانچه بكه صورت كلي ميتوان در چارچوب مفهوم كلي »حق بر شهر«، صورتبندي زير را از مجموعه ايكن حقكوق دربكاره حقكوق متصوره شهروندي به حقوق معماري و شهرسازي ارائه داد: ١.حق تخصيص؛ 2.حق مشاركت؛ 3.حق مركزيت؛ ٤. حق سكونت؛ ٥. حق بر زيستگاه؛ 6.حق بر فرديت بخشي در اجتماعي سازي. در پايان نيز ارتباط اين مولفكه ها و شا خص هاي انها با ميزان سنخيت و ارتباط با حقوق معماري و شهرسازي ارائه شده است.