شناسايي عوامل موثر بر ارتقاء مقصدهاي گردشگري روستايي (مطالعه موردي: استان لرستان)

در دهه هاي اخير، گردشگري روستايي به عنوان يك فعاليت مكمل در كنار كشاورزي و دامداري، همواره عاملي در جهت بهبود شرايط اقتصادي ساكنين روستاها بوده است. بر اين اساس اين پژوهش، با هدف شناسايي عوامل موثر بر ارتقاء مقصدهاي گردشگري روستايي انجام پذيرفته است. جمع ‌آوري اطلاعات، با استفاده از دو روش آرشيوي و پيمايش از طريق مصاحبه و پرسشنامه بوده است. جامعه آماري تحقيق شامل منابع آرشيوي مرتبط با موضوع تحقيق و همچنين 13 نفر از خبرگان و افراد مجرب است. به منظور تحليل داده هاي كيفي از روش تحليل محتوا و تحليل مضمون استفاده شد؛ همچنين داده هاي كمّي نيز، با استفاده از روش برنامه ريزي ترجيحات فازي لگاريتمي مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه ابعاد ارتقاء مقصدهاي گردشگري روستايي، شامل سه بُعد محيطي، منابع انساني، و جامعه محلي، مي باشد، به طوري كه بُعد منابع انساني با وزن 0.0994 نسبت به ابعاد ديگر داراي وزن بيشتري مي باشد. همچنين بُعد جامعه محلي با وزن 0.0989 و بُعد محيطي نيز با وزن 0.0973 به ترتيب در اولويت دوم و سوم قرار گرفتند. در اين ميان، مولفه «موثر بودن» در بُعد «منابع انساني» با وزن 0.261، مولفه «اقتصادي» در بُعد «جامعه محلي» با وزن 0.259، و مولفه «زيباشناختي» در بُعد «محيطي» با وزن 0.254، بيشترين وزن را به خود اختصاص دادند.