كاربرد شبيه سازي مدل ميان مقياس پيش‌بيني وضع هوا در ترسيم الگوي توزيع زماني بارش ( مطالعه موردي حوضه آبريز پارسيان)

شدت بارش در طول مدت بارش تغيير مي كند. تغييرات مقدار بارش در طول يك واقعه در نحوه شكل‌گيري سيلاب و شدت و تداوم آن تأثير گذار مي‌باشد. شناخت و تعيين تغييرات زماني بارش در طول مدت رگبار براساس الگوي توزيع زماني مشخص ميشود. در روند تبديل حداكثر بارش محتمل به حداكثر سيل محتمل كه با استفاده از مدل هاي بارش – رواناب انجام مي‌گيرد، تعيين الگوي تيپ توزيع زماني بارش در ايستگاه ها و منطقه تحت مطالعه ضروري است. بدين منظور مي‌توان از داده‌هاي با مقياس زماني كوتاه مدت ايستگاه‌هاي باران نگار استفاده كرد. بهره گيري از شبيه سازي مدلهاي ميان مقياس عددي وضع هوا مانند مدل تحقيقات آب و هوا و پيش بيني WRF)) توانسته است تا حدود زيادي اين  نياز را جبران كند. مدل WRF يكي از مدل هاي پاسخگو در زمينه پيش بيني بارش، دما و عناصر جوي است كه در اين مطالعه از آن بهره گرفته شده است. در اين مقاله ابتدا مدل براي سه توفان شديد و فراگير 14 و 15 آذر 1382 ، 3 تا 5 دي 1385 و 6 و 7 فروردين 1386  بر روي حوضه آبريز سد پارسيان و نواحي اطراف آن شبيه سازي شد و سپس خروجي آن با مقادير بارش ثبت شده توسط ديتالاگرها مورد مقايسه قرار گرفت.