بررسي شاخص هاي معماري سنتي خانه هاي شيراز به منظور ارائه الگوي مناسب طراحي مسكن معاصر در راستاي استفاده از انرژي هاي پاك

معماري همواره تحت تاثير شاخص هاي مختلفي است كه از مهمترين آنها شاخص هاي اقليمي و كالبدي-فضايي است. اين شاخص ها در خانه هاي سنتي به خوبي رعايت شده  و نقش مهمي در استفاده از انرژي هاي پاك داشته اند. در اين تحقيق هدف بررسي شاخص هاي اقليمي و فضايي معماري سنتي خانه هاي شيراز به منظور ارائه الگوي مناسب طراحي مسكن در راستاي استفاده از انرژي هاي پاك است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر گردآوري داده ها از طريق ابزار پرسش نامه است. روايي ابزار از طريق نخبگان تاييد و پايايي نيز از طريق آلفاي كرونباخ بالاي 0.70 تاييد شد. جامعه آماري تحقيق را تعداد 27089 نفر از كارشناسان، متخصصان و افراد آگاه به معماري بناها و عضو سازمان نظام مهندسي استان فارس تشكيل داده اند. تعداد نمونه بر اساس جدول مورگان 384 نفر مي باشد. نتيجه آزمون تي تك نمونه اي نشان داد كه تمامي متغيرهاي اقليمي و فضايي بررسي شده شامل فضاي سبز، تناسبات و تركيب بندي عناصر معماري، مصالح، طراحي معماري پايدار فضاها، جهت گيري بنا، سازماندهي فضاها، استفاده از آب، بهره گيري حداكثري از باد، بهره گيري از نور و تامين خنكي با سايه در سطح كمتر از 0.05 معنادار بوده اند و  از نظر جامعه آماري، داراي وضعيت مناسبي بوده اند. در ميان متغيرهاي فضايي و اقليمي معماري، بيشترين تاثيرگذاري  مربوط به متغير جهت گيري بنا با مقدار 4.03 و سپس فضاي سبز با ميانگين 3.85 بوده است. نتيجه رگرسيون نشان داد كه بيشترين اثرگذاري متغيرها در طراحي خانه هاي مدرن مربوط به متغير تناسبات و تركيب بندي عناصر معماري با مقدار 0.151 واحد يعني 15 درصد است.