بررسي ارتباط بين سلامت عمومي و فرسودگي شغلي بهورزان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي اراك

مقدمه: در سال‌هاي اخير يكي از مهم‌ترين مسائل و مشكلات در سيستم‌هاي اداري و ازجمله مخاطرات شغلي كه توجه پژوهشگران را به خود جلب كرده است بحث سلامت عمومي و فرسودگي شغلي افراد يك سازمان است. با توجه به اثرات منفي ثبت‌شده از فرسودگي شغلي، اين سندرم بر روي عملكردهاي شغلي از قبيل كيفيت كار، سلامت عمومي و رضايت شغلي مي‌تواند تأثيرگذار باشد. يكي از عمدترين پيامدهاي اجتناب‌ناپذير استرس شغلي، فرسودگي شغلي است كه روي كيفيت مراقبت‌هاي انجام‌شده توسط بهورزان تأثيرگذار خواهد بود. هدف اين مطالعه تعيين ارتباط بين فرسودگي شغلي و سلامت عمومي در بهورزان شاغل در مركز بهداشت شهرستان اراك مي‌باشد. روش بررسي:در اين مطالعه كه به‌صورت توصيفي_تحليلي انجام شد، تعداد 110 نفر از بهورزان شاغل در مركز بهداشت شهرستان اراك موردبررسي قرار گرفتند. تعداد نمونه‌ها با استفاده سرشماري انجام شد و كليه بهورزان شاغل در مركز بهداشت اراك انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها در اين پژوهش پرسشنامه 22 سؤالي فرسودگي شغلي ماسلاچ  و پرسشنامه 28 سؤالي سلامت عمومي بود. داده‌هاي اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي توصيفي و آزمون‌هايي آماري واريانس يك‌طرفه و ضريب همبستگي پيرسون توسط نرم‌افزار spss22 مورد آناليز قرار گرفتند. يافته‌‌ها:بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه بين سلامت عمومي و فرسودگي شغلي رابطه معناداري وجود داشت، بدين معنا افرادي كه داراي سلامت عمومي بالاتري بودند ميزان فرسودگي شغلي پايين‌تري را تجربه كردند. وضعيت فرسودگي شغلي در بين بهورزان موردمطالعه در سطح متوسط بود. نمره فرسودگي شغلي بهورزان زن و مرد تقريباً يكسان بوده و تفاوت معني‌داري بين آن‌ها وجود نداشت. با استفاده از آزمون كندل، پيرسون و اسپيرمن بين سلامت عمومي و خستگي عاطفي و مسخ شخصيت رابطه مستقيم معنادار آماري و بين سلامت عمومي و عدم‌كفايت شخصي رابطه معكوس معنادار آماري مشاهده وجود داشت. نتيجه‌‌گيري: با توجه به محرز شدن رابطه بين فرسودگي شغلي و سلامت عمومي لازم است مديران مركز بهداشت شهرستان اراك برنامه‌هايي را جهت ارتقا و بهبود انگيزه شغلي، روابط انساني و احساس خودكارامدي اجرا نمايند. ارتقاء سلامت عمومي و كاهش ميزان فرسودگي شغلي بهورزان بايد در اولويت مديران مجموعه دانشگاه علوم پزشكي قرار گيرد.