مطالعه تنش خشكي در شرايط درون شيشه‌اي بر پاسخ برخي از ژنوتيپ هاي گل محمدي با تكيه بر روابط آبي

گل‌محمدي يكي از قديمي‌ترين و با ارزش‌ترين واريته ها است كه شرايط خشكي را تا حدودي تحمل مي كند. با اين وجود انتخاب و شناسايي ژنوتيپ هايي كه تحمل بيشتري نسبت به خشكي دارند در توسعه كشت و كار آن مؤثر خواهد بود. بدين منظور آزمايشي تحت شرايط درون شيشه اي با استفاده از پلي اتيلن گلايكول در پنج سطح (صفر، 25، 50، 75 و 100 گرم در ليتر) بر روي چهار ژنوتيپ گل محمدي (مراغه، اروميه، پاكدشت و كاشان) اجرا و ميزان تحمل ژنوتيپ ها به تنش خشكي براساس صفات مربوط به روابط آبي گياه به روش سطح پاسخ (RSM) سنجيده شد. نتايج نشان داد با افزايش شدت خشكي، درصد ماده خشك در ژنوتيپ هاي مراغه، اروميه و كاشان در مقايسه با شاهد افزايش يافت. ژنوتيپ مراغه در تنش خشكي 100 گرم بر ليتر داراي بيشترين وزن تر و خشك، كلروفيل كل، كلروفيل a و كلروفيل b و كمترين تعداد برگ و ارتفاع نسبت به ساير ژنوتيپ ها بود. ميزان كاروتنوئيد در ژنوتيپ‌هاي اروميه و مراغه در 100 گرم بر ليتر پلي اتيلن گلايكول بيشتر از ساير ژنوتيپ‌ها بود. با افزايش خشكي محتواي آب برگ در ژنوتيپ هاي مراغه، كاشان و اروميه كاهش يافت. ژنوتيپ مراغه با داشتن بيشترين محتواي نسبي آب برگ، از طرفي با كاهش در كاهش رطوبتي آب، ميزان آب نسبي از دست رفته و كمبود آب اشباع، نسبت به سه ژنوتيپ ديگر عملكرد بهتري در برابر تنش خشكي نشان داد. پس از ژنوتيپ مراغه، ژنوتيپ پاكدشت نيز تا سطح 75 گرم بر ليتر پلي اتيلن گلايكول تاحدي در برابرتنش خشكي مقاوم بود.