تصميم گيري باليني و عوامل موثر بر آن در پرستاران و دانشجويان پرستاري ايراني: مرور سيستماتيك

زمينه و هدف: شرايط پويا و متغير حاكم بر محيط كار پرستاران همراه با وضعيت نامطمئن و متغير مددجويان مستلزم آن است كه آن‌ها تصميم‌گيري‌هاي كارآمدي براي قضاوت باليني دقيق و مناسب درباره وضعيت سلامتي بيماران اتخاذ كنند. بنابراين مطالعه حاضر با هدف تصميم‌گيري باليني و عوامل مرتبط با آن در پرستاران و دانشجويان پرستاري ايراني انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر، مروري سيستماتيك بود كه در سال 1400 با جست‌وجوي مقالات به زبان فارسي و انگليسي در پايگاه‌هاي  اطلاعاتي وب‌آو‌ساينس، مگ‌ايران، ايران‌داك، ايران‌مدكس، پايگاه اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي، اسكوپوس، كوكران، گوگل‌اسكولار و پاب‌مد بدون محدوديت زماني انجام ‌شد. براي جست‌وجو از كليدواژهاي تصميم‌گيري باليني، پرستار، ايران در منابع فارسي و در منابع انگليسي از كليدواژگان Nurses و Iran ،Clinical decision making توسط 2 پژوهشگر مستقل استفاده شد. مقالات تصميم‌گيري باليني و حيطه‌هاي آن از نوع توصيفي‌تحليلي و مداخله‌اي است كه بر روي پرستاران و دانشجويان پرستاري ايراني انجام ‌شده بود، بررسي شدند. براي واكاوي كيفيت مقالات از ابزارهاي برنامه مهارت‌هاي ارزيابي حياتي استفاده شد. درنهايت از 27718 مقاله يافت‌شده، 20 مقاله بررسي شدند. يافته‌ها: در مطالعات بررسي‌شده، سطح تصميم‌گيري باليني پرستاران در سطح بالا و دانشجويان پرستاري متغير بود. همچنين برخي اطلاعات جمعيت‌شناختي، شغلي، تحصيلي، امكانات و سبك تفكر با تصميم‌گيري باليني ارتباط معنادار داشتند.   نتيجه‌گيري: تصميم‌گيري باليني پرستاران ايراني در سطح بالا قرار دارد. توجه به عوامل مؤثر ازجمله مشخصات جمعيت‌شناختي و آموزشي، شرايط شغلي، تحصيلي، امكانات، تحصيلي ارائه‌شده مي‌تواند منجر‌به ارتقا و بهبود تصميم‌گيري باليني شود.