پيش‌بيني سنكوپ وازوواگال براساس متغيرهاي توجه درون پرداز و حساسيت اضطرابي

زمينه و هدف: سنكوپ وازوواگال شايع ‌ترين نوع سنكوپ است. حملات سنكوپ مكرر مي ‌تواند تأثير عميقي بر كيفيت زندگي مبتلايان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني سنكوپ وازوواگال توجه درون‌ پرداز و حساسيت اضطرابي انجام شد. روش بررسي: روش تحقيق مطالعه حاضر، تحليلي و از نوع آزمايش‌-كنترل بود. جامعه آماري مطالعه حاضر، شامل بيماران مبتلا‌به سنكوپ وازوواگال مراجعه‌كننده به بيمارستان مركز قلب تهران در سال ۱۴۰۰ مي‌ باشد. به شيوه نمونه‌ گيري هدفمند، تعداد 50 بيمار مبتلا‌به سنكوپ وازوواگال و 54 فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ ها شامل ارزيابي چندبُعدي آگاهي درون ‌پرداز و شاخص حساسيت اضطرابي بود. تحليل داده ‌ها با روش آماري تحليل رگرسيون لجستيك و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح 0.05 انجام شد. يافته‌ها: نتايج آزمون هاسمر‐لمشو(χ^2=8.9, P=0.346) نشان‌دهنده نيكويي برازش مدل بود. طبق نتايج آزمون رگرسيون لجستيك، برآورد ضريب براي متغير حساسيت اضطرابي برابر با 0.074- و براي متغير توجه درون‌پرداز برابر با 0.018 بود. نتيجه‌گيري: براساس نتايج به‌دست‌آمده، متخصصان حوزه سلامت مي ‌توانند در مورد بيماران سنكوپ وازوواگال با طراحي اقداماتي مبتني‌بر افزايش توجه درون‌ پرداز و كاهش حساسيت اضطرابي، اين بيماران را در جهت بهبودي و كاهش حملات سنكوپ ياري رسانند.