خشكي دهان و ضايعات پاتولوژيك دهان در زنان مبتلا به اختلالات رواني بستري در 2 بيمارستان انتخابي در اصفهان

زمينه و هدف: بيماران روان‌پزشكي در كنار عوارض بيماري خود، در معرض مشكلات تهديد‌كننده سلامت جسمي، از‌جمله مشكلات مرتبط با سلامت دهان هستند. هدف مطالعه حاضر، بررسي سلامت دندان‌ها و ضايعات پاتولوژيك دهان در بيماران مبتلا به اختلالات رواني در بيمارستان‌هاي خورشيد و مدرس اصفهان در سال 1398 بوده ‌است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي‌مقطعي‌، بيماران بستري در بيمارستان‌هاي مدرس و خورشيد اصفهان وارد مطالعه شدند و اطلاعات جمعيت‌شناختي (‌سن، جنس، مدت بستري، نوع بيماري و ميزان تحصيلات) آن‌ها ثبت شد. در اين بيماران، حفره دهان انظر سلامت دندان‌ها و ضايعات پاتولوژيك ارزيابي و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و تحليل‌هاي آماري كاي‌دو و تست دقيق فيشر، من‌ويتني وكروسكال واليس و رگرسيون لجستيك تجزيه‌و‌تحليل شد (0.05‌ ‌P). يافته‌ها: از ميان 43 بيمار با ميانگين سني 36.7±13.8 سال، 72 درصد از بيماران ضايعات دهاني داشتند كه شايع‌ترين آن ضايعات سفيد/قرمز (23.1 درصد) بودند. 37.2 درصد از بيماران دچار خشكي دهان و 16.3 درصد از آن‌ها خودآزاري دهاني داشتند. ارتباط آماري معناداري ميان خشكي دهان با نوع ضايعه و همچنين ارتباط معنادار با نوع بيماري يافت شد. خودآزاري دهاني با نوع ضايعه به‌صورت زخم حاد ارتباط داشت (0.001‌=P). نتيجه‌گيري: باتوجه‌به نتايج اين مطالعه، خشكي دهان و خودآزاري در بيماران روان‌پزشكي بستري در اصفهان، بيشتر ديده شد . در‌نتيجه، انجام پيگيري‌هاي منظم در بيماران مي‌تواند از فراواني ضايعات دهاني و پوسيدگي‌هاي دنداني آن‌ها بكاهد يا به تشخيص زودرس و درمان بهتر آن‌ها كمك كند.