مقايسه عملكرد حافظه در جانبازان داراي علائم اختلال استرس پس از سانحه با گروه بدون اختلال

زمينه و هدف: سلامت جسمي و رواني جانبازان، در گرو توجه ‌به مشكلات روان‌شناختي آن‌هاست. هدف پژوهش حاضر مقايسه عملكرد حافظه جانبازان داراي علائم اختلال استرس پس از سانحه با گروه بدون اختلال در شهر تهران بود. روش بررسي: اين پژوهش با روش كوهورت تاريخي بين سال‌هاي 1395-1396 انجام شد. تشخيص جانبازان داراي اختلال استرس پس از سانحه مبتني‌بر استنادات كميسيون پزشكي بنياد شهيد و امور ايثارگران بود. تعداد 30 جانباز داراي اختلال استرس پس از سانحه، با 30 جانباز بدون اختلال در مطالعه شركت كردند. روش نمونه‌گيري هدفمند بود و باتوجه‌به ملاك‌هاي پژوهش صورت گرفت. ابزار پژوهش مقياس حافظه باليني وكسلر بود. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيره انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد بين 2 گروه در همه خرده‌مقياس‌هاي حافظه باليني وكسلر (اطلاعات عمومي، آگاهي به زمان و مكان، توجه و كنترل ذهني، حافظه شنيداري، حافظه عددي، ترسيم تصاوير و حافظه ديداري) تفاوت معنا‌داري وجود دارد. نتيجه‌گيري: عملكرد حافظه در بين جانبازان با اختلال استرس پس از سانحه و جانبازان بدون اختلال در همه ابعاد، تفاوت دارد.