تبيين تجارب بيماران دياليز صفاقي نسبت به انجام پيوند كليه

زمينه و هدف: پيوند كليه مطمئن‌ترين درمان جايگزين براي نارسايي مزمن انتهايي كليه است. باوجوداين، بيماران تحت دياليز ممكن است به دلايل مختلفي تمايل به انجام پيوند كليه نداشته باشند. شناسايي علل عدم تمايل بيماران تحت دياليز به پيوند كليه مي‌تواند سبب تسهيل فرايند پيوند و ارتقا كيفيت زندگي در اين بيماران شود. بنابراين، هدف اين مطالعه، تببين دلايل بيماران ايراني تحت دياليز صفاقي با و بدون سابقه پيوند قبلي، براي عدم تمايل به انجام پيوند كليه است. روش بررسي: در اين مطالعه كيفي، 18 بيمار تحت دياليز صفاقي ساكن در چهار استان ايران، مشاركت كردند. روش نمونه‌گيري از نوع هدفمند بود. داده‌ها با مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انفرادي جمع‌آوري شد و با روش تحليل محتواي مرسوم تحليل شد. يافته‌ها: تحليل متن مصاحبه‌ها منجر به ظهور 3 طبقه اصلي مسير دشوار، پذيرفتني‌نبودن مقصد و عادت به دياليز صفاقي شد. رويه پيوند، رويه طولاني‌مدتي است كه تنش اقتصادي، مشكلات جسمي و اجتماعي زيادي براي بيماران ايجاد مي‌كند. از سوي ديگر، همواره خطر رد پيوند وجود دارد. همچنين، بيماران به انجام دياليز صفاقي عادت كرده‌اند و آن را جزئي از زندگي روزمره خود مي‌دانند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد بيماران تحت دياليز صفاقي دلايل زيادي براي عدم تمايل به پيوند كليه دارند. تحت پوشش قرار گرفتن كامل پيوند كليه توسط بيمه‌ها، كاهش زمان پيوند و ارائه مشاوره‌هاي پزشكي و روان‌شناختي مي‌تواند سبب كاهش اين موانع براي قبول پيوندكليه ازطرف اين بيماران شود.