بررسي شيوع افسردگي، اضطراب، استرس و ترس از كوويد-19 در دانشجويان دانشگاه بجنورد در سال 1400

زمينه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع افسردگي، اضطراب، استرس و ترس از كوويد-19 در دانشجويان و ارتباط اين متغيرها با يكديگر، پس از گذشت حدود 2 سال از شروع همه‌گيري انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي، 148 نفر از دانشجويان دانشگاه بجنورد به روش نمونه ‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند. براي جمع‌ آوري داده‌ ها از مقياس افسردگي، اضطراب و استرس و ترس از كوويد-19 استفاده شد. براي تحليل داده‌ ها از آماره‌ هاي توصيفي، آزمون تي، و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌ دهد 15.5 درصد دانشجويان دچار افسردگي، 12.8 درصد دچار اضطراب، و 14.2 درصد دچار استرس و ترس از كوويد-19 هستند. ميانگين نمرات دانشجويان در افسردگي، اضطراب و استرس با مقادير استاندارد گزارش‌شده در نسخه فارسي مقياس استرس، اضطراب و افسردگي، تفاوت معناداري نداشت. همچنين بين ترس از كوويد-19 با افسردگي، اضطراب و استرس، ارتباط معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: ميزان شيوع افسردگي، اضطراب و استرس 2 سال پس از همه‌گيري با قبل از شروع آن تفاوتي ندارد. ميزان شيوع ترس از كرونا نيز به شكل قابل‌توجهي كمتر از مقادير گزارش ‌شده در ابتداي همه‌گيري است. بين ترس از كرونا و افسردگي، اضطراب و استرس رابطه معناداراي يافت نشد. سرعت‌گرفتن روند واكسيناسيون در برابر كوويد-19 و نيز افزايش آگاهي درباره بيماري مي ‌تواند ازجمله عوامل مهم اثرگذار بر بهبود پيامدهاي روان ‌شناختي همه‌گيري باشد.