بررسي اثر ضدليشمانيايي نانو ذرات نقره بر روي پروماستيگوت‌هاي ليشمانيا ماژور در محيط كشت آزمايشگاهي

زمينه و هدف: ليشمانيوز جلدي يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي تهديدكننده سلامت در ايران و بسياري از كشورهاي جهان است. گلوكانتيم،در حال حاضر براي درمان اين بيماريا ستفاده مي‌شود ولي به دليل عوارض جانبي و مقاومت بالا، استفاده از روش‌هاي درماني جايگزين به‌ويژه استفاده از نانوذرات موردتوجه محققان قرارگرفته است. هدف از اين مطالعه، بررسي فعاليت ضدليشمانيايي نانوذرات نقره بر روي انگل ليشمانياماژور در شرايط آزمايشگاهي بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، فعاليت ضدليشمانيايي نانوذرات نقره در غلظت‌هاي 0.75 تا 0.96 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر در زمان‌هاي مواجهه 24، 48 و 72 ساعت روي 106 انگل زنده سويه استاندارد بررسي شد. سپس تعداد انگل‌هاي زنده توسط تريپان‌بلو با استفاده از لام‌نئوبار و ميكروسكوپ نوري (روش هموسيتومتر) شمارش شد. گلوكانتيم و آب‌مقطر به‌ترتيب به‌عنوان كنترل مثبت و كنترل منفي در نظرگرفته شدند. حداقل غلظتي از نانوذرات نقره كه باعث مهار رشد 50 درصد انگل مي‌شود (IC50) توسط نرم‌افزار نسخه 13 سيگما پلات محاسبه شد تمام واكنش‌ها سه‌بار انجام گرفت و نتايج به‌صورت ميانگين در نظرگرفته شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد تمامي غلظت‌هاي نانوذرات نقره داراي فعاليت ضدليشمانيايي هستند. غلظت 96 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر نانوذرات نقره داراي بيشترين اثر ضدليشمانيايي 100 درصد در زمان مواجهه 72 ساعته است. مقدار IC50 نانوذرات نقره پس از 24، 48 و 72 ساعت روي ليشمانيا ماژور 36.67، 27.2 و 21.08 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر محاسبه شد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه نانوذرات نقره در غلظت‌هاي مختلف اثر بازدارندگي بر رشد ليشمانيا ماژور دارد. با‌اين‌حال، براي تعيين كارايي نانوذرات نقره، تحقيقات بيشتري در شرايط درون‌تني نياز است.