صلاحيت باليني و عوامل مؤثر بر آن در پرستاران ايراني: مرور سيستماتيك

زمينه و هدف: صلاحيت باليني جوهره حرفه پرستاري است و موجب توسعه كيفيت مراقبت هاي پرستاري مي شود. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي صلاحيت باليني و عوامل مؤثر بر آن در پرستاران ايراني انجام شده است. روش بررسي: مطالعه حاضر، مروري سيستماتيك است كه در سال 1400 با جست وجوي مقالات به دو زبان فارسي و انگليسي در پايگاه هاي اطلاعاتي پاب مد، گوگل اسكولار، اسكوپوس، ساينتيفيك اينفورميشن ديتابيس، وب آو ساينس بدون محدوديت زماني انجام شد. براي جست وجو از كليدواژه اي صلاحيت باليني، شايستگي باليني، پرستار، ايران در منابع فارسي و كلمات ايراني، نرسز و كلينيكال كامپتنسي در منابع انگليسي توسط دو پژوهشگر مستقل استفاده شد. مقالات صلاحيت باليني و حيطه هاي آن از نوع مقطعي، مورد شاهدي، كوهورت و مداخله اي كه بر روي پرستاران ايراني انجام شده بود، مورد بررسي قرار گرفتند. جهت بررسي كيفيت مقالات از ابزار هاي CASP استفاده شد. در نهايت از 3757 مقاله يافت شده، 46 مقاله بررسي شدند. يافته ها: در 46 مطالعه بررسي شده، سطح صلاحيت باليني پرستاران براساس خودارزيابي خوب و بالاتر و بر اساس ارزيابي سر پرستاران در سطح متوسط بود. همچنين برخي اطلاعات جمعيت شناختي، اطلاعات آموزشي، شرايط شغلي، ميزان رضايتمندي، ويژگي هاي فردي، شرايط سازماني، عوامل انگيزشي و شرايط رواني با صلاحيت باليني ارتباط معنادار داشتند. نتيجه گيري: برطبق يافته ها صلاحيت باليني پرستاران ايراني در حيطه متوسط و بالاتر از آن قرار دارد. توجه به عوامل مؤثر ازجمله مشخصات جمعيت شناختي و آموزشي، شرايط شغلي، ميزان رضايتمندي، ويژگي هاي فردي، شرايط سازماني، عوامل انگيزشي و شرايط رواني مي تواند منجر به ارتقا و بهبود صلاحيت باليني شود.