بررسي تأثير سبك زندگي بر كيفيت زندگي و اختلال در سلامتي جمعيت سالمند شهر اهواز در سال 1399

زمينه و هدف: مطالعات جمعيت‌شناختي در مورد سالمندي دركشورهاي درحال‌توسعه يك تلاش نسبتاً تازه‌اي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير سبك زندگي بر كيفيت زندگي و اختلال در سلامت سالمندان در سال 1399 انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي-پيمايشي برروي 1000 نفر از سالمندان بالاي 60 سال ساكن شهر اهواز انجام گرفت. گردآوري داده‌ها به‌صورت ميداني و با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي سبك زندگي،كيفيت زندگي و اختلال سلامتي انجام شد. تجزيه‌وتحليل داده ها با استفاده از نسخه ۱۹ نزم‌افزار SPPS انجام شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين، فراواني و درصد) و آمار تحليلي (ضريب همبستگي پيرسن يا معادل ناپارامتري آن ضريب همبستگي اسپيرمن) تجزيه‌وتحليل شد. سطح معناداري 0.05 درنظر گرفته شد. براي آزمون مدل نظري تحقيق و اعتبار پرسش‌نامه از مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آموس استفاده شد. يافته‌ها: برطيق يافته‌هاي آماري تمام T هاي به‌دست آمده بزرگ‌تر از 1.96 درصد مي‌باشد. تمام فرضيه‌ها موردنظر تأييد شده است. نتايج نشان داد كه سبك زندگي سالمندان تأثير بسزايي در سلامتي آنان دارد. نتيجه‌گيري: آگاهي سالمندان درخصوص سبك زندگي سالم كاملاً ضروري مي‌باشد و با برپايي كلاس‌هاي شيوه زندگي سالم، در ارتقاي سلامتي و كيفيت زندگي اين گروه آسيب‌پذير جامعه مي‌توان گامي مؤثر برداشت. همچنين كلاس‌هايي نظير آموزش مديريت استرس، آموزش تغذيه سالم، فراهم‌كردن برنامه‌هاي تفريحي و ورزشي ازجمله راه‌كارهاي پزشكي است.