بررسي اثرات حفاظتي رزمارينيك اسيد بر التهابي سلول‌هاي كبد در مدل استئاتوهپاتيت غيرالكلي در موش سوري: سيكلواكسيژناز 2/ پروستاگلندين E2

زمينه و هدف: استئاتوهپاتيت غيرالكلي يكي از بيماري‌هاي شايع كبدي است كه با تجمع بيش از حد چربي (استئاتوز) و التهاب در كبد شناخته مي‌شود. التهاب يكي از علل اصلي براي ايجاد و پيشرفت اين بيماري است كه از مسيرهاي مختلفي اتفاق مي‌افتد. رزمارينيكاسيد به‌عنوان يك فرآورده آنتي‌اكسيدان و ضدالتهاب درنظر گرفته مي‌شود كه اثرات مثبتي بر بهبود آسيب‌هاي كبدي دارد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثرات حفاظتي رزمارينيك‌اسيد بر كاهش التهاب كبدي القاشده به‌وسيله استئاتوهپاتيت غيرالكلي در موش‌هاي سوري نر از طريق اثر بر مسير سيكلواكسيژناز2/پروستاگلندين E2 و ماتريكس متالوپروتئيناز 9 مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه از 24 سر موش‌هاي سوري نر نژاد C57/BL6 استفاده شد. حيوانات به 4 گروه مساوي شامل كنترل، رزمارينيكاسيد، استئاتوهپاتيت غيرالكلي و استئاتوهپاتيت غيرالكلي-رزمارينيك‌اسيد تقسيم شدند. در گروه‌هاي 3 و 4، استئاتوهپاتيت غيرالكلي با استفاده از رژيم غذايي فاقد متيونين و كولين و در طي 8 هفته القا شد. در گروه‌هاي رزمارينيك‌اسيد و استئاتوهپاتيت غيرالكلي-رزمارينيك اسيد، حيوانات روزانه رزمارينيك‌اسيد را به‌صورت‌ داخل صفاقي دريافت كردند. پس از 8 هفته حيوانات كشته شدند و نمونه بافت كبد تهيه شد. براي بررسي بافت‌شناسي از رنگ‌آميزي هماتوكسيلين-ائوزين و براي مطالعات مولكولي از روش ريل‌تايم پي سي آر و الايزا استفاده شد. يافته‌ها: اين مطالعه نشان داد كه استفاده از رزمارينيك‌اسيد موجب بهبود استئاتوز و التهاب در بافت كبد شد. همچنين رزمارينيك‌اسيد باعث كاهش بيان ماتريكس متالوپروتئيناز 9 و آنزيم سيكلواكسيژناز2 شد. درنهايت سطح كبدي پروستاگلندين E2 به‌صورت معناداري كاهش يافت. نتيجه‌گيري: به ‌نظر مي‌رسد استفاده از رزمارينيك‌اسيد مي‌تواند با كاهش بيان ژن‌هاي آنزيم سيكلواكسيژناز2 و ماتريكس متالوپروتئيناز 9 و نيزكاهش غلظت پروستاگلندين E2 موجب كاهش التهاب و درنتيجه بهبود بيماري استئاتوهپاتيت غيرالكلي القاشده در موش‌هاي سوري نر شود.