بررسي تأثير تغيير فاصله بين نانوماشين ها برافزايش كارآيي تحويل پيام با استفاده از ويژگي كموتاكسي و اتصال در شبكه‌ نانويي ارتباطي باكتري

فناوري نانو حوزۀ جديدي از فناوري به منظور توسعه و ساخت ماشين ها در مقياس نانو است. ارتباطات ملكولي يك الگوي جديد براي نانوماشين‌هاست كه در آن ارتباط با استفاده از اجزاي بيولوژيكي تحقق مي‌يابد. روش هاي ارتباط ملكولي ايرادهاي عمده‌اي مانند ظرفيت خيلي كم يا نياز به استقرار زيرساخت‌هاي پيچيده دارند. هدف از پژوهش حاضر توسعه قابليت مسيريابي براي شبكه‌هاي نانويي ارتباطي باكتري با استفاده از دو ويژگي ذاتي باكتري شامل فرآيند كموتاكسي و اتصال مي باشد.  هدف از شبيه‌سازي در اشكال مختلف توپولوژي بررسي تأثير تغيير فاصله بين نانوماشين‌ها و نيز فرآيند اتصال به منظور بهبود تحويل پيام مي باشد. نتايج نشان داد كه در تعداد پيام‌هاي موفق تحويل داده شده به مقصد براي فواصل بيشتر توپولوژي2 بهتر عمل مي‌كند. مقايسه تعداد اتصالات انجام شده در فواصل متفاوت براي هر سه توپولوژي نشان داد كه با افزايش تعداد باكتري‌ها تعداد اتصالات افزايش مي‌يابد، اما در بازه‌هاي مختلف از نظر فاصلۀ بين نانوماشين‌ها با افزايش فاصله تعداد اتصالات انجام شده به دليل كاهش ميدان اثر ماده جاذب شيميايي كه به منظور جهت‌گيري حركت باكتري مورد نياز است،كاهش مي‌يايد. نتايج شبيه‌سازي براي ميانگين تأخير پيام‌هاي رسيده  نشان مي دهد كه براي هر سه توپولوژي با افزايش تعداد باكتري‌ها، ميانگين تأخير كاهش مي‌يابد و با افزايش فاصله‌ بين نانوماشين‌ها ميانگين تأخير نيز افزايش مي‌يابد. به طور كلي با بررسي موارد مطرح شده در شبكه‌هاي نانويي ارتباطي باكتري مي‌توان چگونگي انتقال مفاهيم شبكه‌هاي ارتباطي را  به شبكه‌هاي نانويي ارتباطي باكتري كه در كاربردهاي وسيع سودمندند، نشان داد.