جايگاه رايانه در ايده آفريني طراحي

طراحان براي بيان ايده‌هاي خود از ابزار متنوعي استفاده مي‌كنند كه در گذشته بيشتر به صورت ترسيمات دستي، مدل‌سازي فيزيكي، و اسكيس بودند و به‌تدريج با ابزار رايانه‌اي جانشين مي‌شوند. هدف در اين پژوهش شناخت جايگاه ابزار رايانه‌اي در مرحلة ايده‌آفريني طراحي و بررسي ابعاد اين جانشيني است تا راهكاري كاربردي براي آموزش معماري به‌دست آيد. در مرحلة اول 23 پژوهش تجربي، كه در آن‌ها ابزار دستي و رايانه‌اي در مرحله ايده‌آفريني با هم مقايسه شده‌اند، تحليل و بررسي شد. در مرحلة دوم از 50 دانش‌آموختة معماري واردشده به عرصة حرفه نظرسنجي شد كه از كدام نوع ابزار در مرحلة ايده‌آفريني استفاده مي‌كنند و دليل اين انتخاب چيست. مرحلة اول پژوهش نشان داد كه مزيت اسكيس بالاتر بودن تعداد و تنوع ايده‌هاي طراحي و مزيت ابزار رايانه‌اي سهولت اصلاحات است، گرچه اين كاربر است كه بايد به شيوة درست از ابزار استفاده كند. برآمد مرحلة دوم پژوهش اين بود كه اكثر دانش‌آموختگان معماري از رايانه در مرحلة ايده‌آفريني استفاده مي‌كنند و دليل اين انتخاب را قابليت بالاي نرم‌افزار و نقص در آموزش ترسيمات دستي مي‌دانند. نتايج اين پژوهش مسئوليت آموزش در ارتقاي مهارت اسكيس ايده‌آفريني و استفادة صحيح از ابزار رايانه‌اي را نشان مي‌دهد.