تحليلي بر مباني الاهياتي مهدويت در انديشۀ آيت‌الله صافي گلپايگاني

مقصود تمام اديان آسماني هدايت انسان‌هاست و سلسله انبيا و اوصياي الاهي در پي سعادت بشر بوده‌اند. جريان هدايت در دين مقدس اسلام، هيچ‌گاه از حركت نايستاده و مهدويت ادامۀ جريان رسالت و امامت در مسير هدايت بشريت است. آموزۀ مهدويت، بر مجموعه‌اي از مباني فلسفي، از جمله مؤلفه‌هاي الاهياتي استوار است؛ يعني آموزه‌هايي كه ذات، صفات و افعال الاهي را حكايت مي‌كنند. بررسي مباني مزبور در حوزۀ مهدويت، به تقويت باور به اين آموزۀ ديني و در نتيجه به تأثيرگذاري مضاعف آن در زندگي عمليِ بشر مي‌انجامد. اين نوشتار مي‌كوشد مباني الاهياتي مهدويت را از منظر انديشمند معاصر، آيت‌الله صافي گلپايگاني با استفاده از روش كتابخانه‌اي و با رويكرد توصيفي -تحليلي استخراج و تبيين كند. نتايج بررسي‌ها حاكي از آن است كه در منظومۀ فكري آيت‌الله صافي گلپايگاني، مهم‌ترين مبانيِ الاهياتي مهدويت بدين شرح است: مراتب توحيد، شامل توحيد ذاتي، توحيد افعالي، توحيد صفاتي (شامل مالكيت، قدرت، عدل، ربوبيت، اراده و حكمت)؛ كمال مطلق الاهي، جريان قضا و قدر در عالم، وحدت نظام عالم، و هدف بودن انسان كامل در آفرينش الاهي. به نظر مي‌رسد مي‌توان همۀ مباني پيش‌گفته را به يك مبنا، يعني توحيد بازگردانده، آن را محور اصلي انديشۀ مهدويت و انتظار معرفي كرد.