آينده دولت در نظريه‌هاي جهاني شدن

در اين مقاله دو مدعاي مطرح شده در مورد آينده دولت در فرايند جهاني شدن كه در آثار احمد گل محمدي نيز مورد تأكيد قرار گرفته است مورد بررسي قرار خواهد گرفت. مدعاي اول در مورد تحقق جهاني شدن و تداوم آن به عنوان فرايندي است كه ماهيت پديده هاي اجتماعي را دگرگون خواهد كرد. مدعاي دوم در مورد آينده دولت است. به خصوص دولت به معناي وبري آن. پرسش اصلي در اين مقاله اين است كه از منظر نگرش هاي گوناگون در مورد جهاني شدن آيا دولت به معناي وبري تداوم خواهد يافت؟ فرضيه اي كه به دنبال بررسي صحت آن هستيم اين است كه با تداوم فرايند جهاني شدن دولت به حايت خود ادامه خواهد داد اما با تحول جدي در كاركرد و نحوۀ نقش آفريني در عرصۀ جهاني مواجه خواهد شد. در اين زمينه مروري بر نظريه ها و انديشه هاي برخي از صاحب نظران اصلي جهاني شدن انجام شده و نشان داده شده است كه از ديد اكثر اين نظريات، فرايند جهاني شدن ادامه يافته و به فشردگي بيشتر و عميق تر فضا و زمان منجر خواهد شد. در عين حال دولت نيز به حيات و تأثيرگذاري خود ادامه خواهد داد اما ماهيت و كاركرد دولت عميقا متحول خواهد شد و به تدريج از معناي وبري خود فاصله خواهد گرفت. براي نشان دادن صحت اين مدعا هم به بررسي نظريات نظريه پردازان اصلي جهاني شدن پرداخته و هم با بررسي برخي از واقعيت و آمار موجود در فضاي جهاني به خصوص پس از وقوع همه گيري كرونا و جنگ اوكراين نشان خواهيم داد كه در عرصۀ واقعيت چه اتفاقي براي اين فرايند جهاني شدن و آيندۀ دولت ها افتاده است.