بررسي مقايسه‌‌اي ميان امارت اسلامي طالبان در افغانستان 1996-2001 و الگوي دولت تماميت‌خواه در غرب

جنبش طالبان در شرايط تخاصم و تخالف داخلي و خارجي مانند كودتاي 28 آوريل 1978، حمله ارتش سرخ 1979 و جنگ‌هاي داخلي 1992-1994 در افغانستان در نهايت با هويتي شبه توتاليتري در فاصله سال‌هاي 1996 تا 2001 تلاش كرد تحت عنوان امارت اسلامي در آن كشور اعلام وجود كرده و حكومت كند. ‌‌اين مقاله تلاش دارد با اتكا به نظريه آلن تورن در مورد سر بر آوردن جنبش ها با اتكا به سه اصل تخالف، هويت و تماميت به ظهور جنبش طالبان نظر كرده و به تحليل تحقق اصل سوم يعني تماميت از ميان ‌‌اين سه اصل نزد‌ ‌اين جنبش، در قامت استقرار امارت طالبان اول بپردازد. همچنين به ‌‌اين پرسش پاسخ دهد كه‌‌ آيا اين امكان وجود دارد كه امارت اسلامي طالبان 1996-2001 به عنوان دولتي توتاليتر كه از دل وضعيت نزاع، هويت يابي كرده است، شناخته شود؟ براي پاسخ به‌ ‌اين مسئله به نظريه هانا آرنت در كتاب توتاليتاريسم استناد شده و براي‌ ‌اين بررسي مقايسه‌‌اي، شش شاخص از دل همان نظريه انتخاب شده است: بي شكلي، جامعه توده‌‌اي، وفاداري مطلق، ايدئولوژي و معناي مرز، رهبري تماميت خواه و دين و مناسك. پيش از بررسي‌ اين شاخص ها  در مورد امارت اسلامي طالبان، كوشش شده است در مقدمه به ‌اين دو پرسش پاسخ داده شود كه تا چه ميزان امكان بررسي مقايسه‌‌اي ميان دولت در غرب و دولت در جهان اسلام وجود دارد؟ و همچنين تا چه ميزان مي‌توان قرابتي ميان حكومت اسلامي و حكومت تماميت خواه پيدا كرد؟ چهارچوب نظريِ به كار گرفته شده در اين پژوهش تركيبي از نظريات آلن تورن (در فهم جنبش هاي اجتماعي-سياسي) و آراء هانا آرنت (در فهم توتاليتاريسم) است. روش پژوهش به كار گرفته شده در‌‌اين مقاله روش كتابخانه‌‌اي و اسنادي است.